Το Μαύρο Καράβι - Nicola Pugliese

Έχοντας διαβάσει συλλογές διηγημάτων από πέρσι μια και δούλευα κάποια δικά μου κι ήθελα να είμαι σ’ επαφή με τη μικρή φόρμα θα ήταν ίσως άδικο να συγκρίνω το ‘Μαύρο Καράβι’ σε μετάφραση της Δήμητρας Δότση, με ας πούμε το ‘Teatro Grottesco’, τις ‘Αντιαφηγήσεις’ ή το ‘Όλες οι φωτιές η φωτιά’. Η αλήθεια είναι όμως ότι έτσι κι αλλιώς έχοντας διαβάσει το άλλο βιβλίο του Πουλιέζε που είχα δανειστεί πριν δυο περίπου χρόνια, ‘Το σκοτεινό νερό’, περίμενα περισσότερα πράγματα.

Η συγκεκριμένη συλλογή δεν θα έλεγα ότι με απογοήτευσε. Μάλλον όμως εν μέρει με γοήτευσε (κάνουμε και ρίμα), έχουμε οκτώ διηγήματα από τα οποία ξεχώρισα (και με γοήτευσαν) το ‘Η τίγρης στο πλευρό του’ όπου βλέπουμε την πορεία του Οσβάλντο Ανουντσιάτα ο οποίος προσλαμβάνεται και ξεκινάει να εργάζεται σ’ ένα εργοστάσιο, όντας φιλόδοξος, ανυπόμονος, έτοιμος να φτάσει στην κορυφή και το δυστοπικό ‘Η Μεγάλη κρίση’ το οποίο ξεκινάει δηλώνοντάς μας ότι μετά το δεκαπενταύγουστο, το Πάσχα και την Πρωτοχρονιά καταργήθηκε και η μέρα των Χριστουγέννων!

Τα υπόλοιπα έξι διαβάστηκαν - εν πολλοίς αστικά, ατμοσφαιρικά, ολίγον καφκικά – έχοντας άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο ενδιαφέρον. Η τελική εντύπωση μια και συνήθως έχουμε ξεχάσει ό,τι διαβάσαμε με το άνοιγμα του επόμενου βιβλίου, ενώ μας έχουν μείνει λίγα στο μυαλό, είναι ότι ‘Το Μαύρο καράβι’ ήταν άλλη μια καλή συλλογή διηγημάτων. Τίποτα παραπάνω.