Ύμνος - Ayn Rand

 

Ο Ύμνος της Ayn Rand σε μετάφραση της Κλαίρης Παπαμιχαήλ, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, ένα βιβλίο δυστοπικό, γραμμένο σχεδόν ενενήντα χρόνια πριν από μια συγγραφέα που όλο άκουγα αλλά δεν είχε τύχει να διαβάσω. Η Ayn Rand χρησιμοποιεί πρωτοπρόσωπη αφήγηση, αλλά πώς; στο α' πληθυντικό, δεν θυμάμαι να το ’χω ξανασυναντήσει, κι έχει βέβαια καλό λόγο που τον κάνει. Η κοινωνία στην οποία ζει ο Ισότητα 7-2521 έχει αποκλείσει το 'εγώ', τον άνθρωπο ως σκεπτόμενη μονάδα, μια οντότητα που μπορεί να δρα έξω απ' την ομάδα, να δημιουργεί, να διαφοροποιείται. Αυτά τα έχει συνειδητοποιήσει ο 7-2521, θέλει να ξεφύγει απ' τον κολεκτιβισμό, μια ιδέα που έχει ξεπηδήσει απ' τα βάθη της ιστορίας, ένα σύστημα που στηλιτεύει η Rand σ' αυτό το βιβλίο και πάνω στο οποίο έχει χτίσει την πλοκή του.

Αυτό είναι απ' τη μια ξεκάθαρο, απ' την άλλη δεν πιστεύω ότι ενοχλεί τον αναγνώστη ο οποίος θα φτάσει στο τέλος μια σφιχτοδεμένης νουβέλας, ούτε εκατό σελίδες, έχοντας απολαύσει την ατμόσφαιρα και τον τρόπο με τον οποίο η γραφή της Rand σε μπολιάζει με τις σκέψεις της είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς μ' αυτά που πρεσβεύει. Προτεινόμενο!