Οι υπολήψεις - Juan Gabriel Vásquez

Ύστερα από το 'Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν' το οποίο είχα διαβάσει ένα χρόνο πριν και ήταν απ' τα καλύτερα μυθιστορήματα που τέλειωσα το '13, ήταν καιρός να επανέλθω σ' αυτό τον μεγάλο συγγραφέα και το έκανα με το επόμενο του βιβλίο 'Οι υπολήψεις' (Las reputaciones)'. Φαίνεται πως ο Vásquez είναι ένα μεγάλο λαμπερό αστέρι που μαζί με τον Andrés Neuman αποτελούν την αιχμή του δόρατος της σύγχρονης λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας.

Στις 'Υπολήψεις' ο Juán Mallarino, ένας πολιτικός γελοιογράφος, βραβεύεται στη δύση της καριέρας του απ' την κυβέρνηση το έργο της οποίας εδώ και 40 χρόνια καυτηρίαζε με αδιαλλαξία μέσα από τα εύστοχα σκίτσα του που δημοσιεύονταν σε μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας. Πολλά θίγονται σ' αυτό το βιβλίο, η δύναμη των μέσων ενημέρωσης και η επιρροή τους στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, η κατάχρηση εξουσίας και ο ναρκισσισμός αυτών που ασκούν την κριτική δίχως να έχουν εμβαθύνει επαρκώς στα γεγονότα.

Μια νεαρή γυναίκα συναντάει τον γελοιογράφο στην τελετή βράβευσής του και του ζητάει να του πάρει συνέντευξη για το μπλογκ της. Εκείνος της δίνει ραντεβού στο σπίτι του όπου και του αποκαλύπτει ότι ήταν μια παιδική φίλη της κόρης του βάζοντας τον να κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν, φέρνοντας στην επιφάνεια ένα γεγονός το οποίο είχε κρύψει καλά αλλά και αρκετά βολικά στη μνήμη του. Σε δεύτερο πλάνο αλλά συνδεδεμένη άρρηκτα με τα παραπάνω σκιαγραφείται και η σχέση του Mallarino με τη γυναίκα του.

'Οι υπολήψεις' είναι άλλο ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής του Vásquez - 'ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν' παραμένει το αγαπημένο μου - που φαντάζομαι ότι σύντομα θα βρει το δρόμο του και στις προθήκες των δικών μας βιβλιοπωλείων. Για όσους ενδιαφέρονται να το διαβάσουν στα ισπανικά έχω να επισημάνω για μια ακόμα φορά την μοντέρνα γραφή του συγγραφέα με τις ευρηματικές του παρομοιώσεις.