Η Ατίμωση - J.M. Coetzee

Πολλές φορές τελειώνοντας ένα βιβλίο νοιώθεις τον όγκο του να αυξάνεται μέσα στις επόμενες μέρες. Πράγματα που δεν σκέφτηκες σε επισκέπτονται, σημεία που δεν σταμάτησες σε βρίσκουν. Αυτό συνέβη και με την ατίμωση.

Για ένα διάστημα ασχολήθηκα με τη σχέση του καθηγητή D. Lurie με την Μέλανι την φοιτήτρια του και τον μετέπειτα βιασμό της κόρης του Λούσυ στο κτήμα της. Υπάρχει παραλληλισμός ή όχι; Μήπως είναι δική μου μονάχα ιδέα; Έπειτα σκέφτηκα για την διαφυλετική συμβίωση στην Νότια Αφρική και την βαριά κληρονομιά της καταπίεσης των λευκών προς τους ιθαγενείς που την ακολουθεί παντού, μέσα από τη σχέση της Λούσι και του γείτονα της αγρότη Πέτρους. Μόνο που εδώ οι όροι αντιστρέφονται και οι έγχρωμοι εκμεταλλευόνται τους λευκούς.  Μετά ήρθε η σειρά της σχέσης του πατέρα με την κόρη του και στο τέλος ο κύκλος έκλεισε και γύρισα πάλι στην αρχή με τον ίδιο τον Lurie.

Σίγουρα 'Η Ατίμωση' του βραβευμένου με Νόμπελ  J.M. Coetzee  αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Ένα βιβλίο στο οποίο ο χαρακτήρας του David Lurie κυριαρχεί, η γρήγορη αφήγηση χωρίς φτιασίδια σε καθηλώνει αλλά και σε συνεπαίρνει μέχρι το τέλος πριν καλά καλά προλάβεις να αφομοιώσεις όλα αυτά που τόσο εύστοχα ξετυλίγονται στο περιεχόμενό του. Απ’ την άλλη τι θα είχε συμβεί αν το ίδιο βιβλίο το είχε γράψει ο Σεμπάστιαν Μπάρρυ ή ο Χαβιέ Μαρίας; Γιατί αναρωτιέσαι θα πείτε. Γιατί απλά κάτι λείπει το οποίο έχει να κάνει καθαρά με τις προτιμήσεις του γράφοντος ...

Υ.Γ.: Το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο αν επιχειρήσετε να το διαβάσετε στα αγγλικά