Μάρτυς μου ο Θεός - Μάκης Τσίτας

Στο "Μάρτυς μου ο θεός" ένας μονόλογος ξεκινάει που περιστρέφεται γύρω απ' τα ίδια θέματα μέχρι το τέλος. Είναι ο μονόλογος του Χρυσοβαλάντη, ενός ανθρώπου που αισθάνεται προδομένος από τις γυναίκες, τους εργοδότες, την οικογένεια του, απ' το ίδιο του το σώμα.

Είναι ο τύπος αυτός που θα ήθελα να είχα συναντήσει σε ένα καφενείο της Κυψέλης και να αρχίσει να μου 'αραδιάζει' ιστορίες. Ιστορίες γλυκόπικρες, με αδίστακτους εργοδότες, πονηρά θηλυκά, τις δυο αδερφές του. Τον Χρυσοβαλάντη τον αισθάνεσαι δίπλα σου να παίρνει ανάσες και μετά να συνεχίζει με σθένος, γιατί θέλει να στα πει όλα. Θέλει να σε πάρει με το μέρος του, σαν να ξέρει ότι θα συμμεριστείς τα ρατσιστικά του ξεσπάσματα, τον μισογυνισμό του, την θρησκευτική του εμμονή, το χιούμορ του (μερικά απ' τα ποιήματα του σε κάνουν να σκας στα γέλια) και να σου δείξει στιγμιότυπα μιας κοινωνίας στην οποία κι εσύ ο ίδιος κινείσαι.

Μου άρεσε πολύ, με διασκέδασε, με προβλημάτισε, με ευχαρίστησε λογοτεχνικά και συγγραφικά και το συστήνω ανεπιφύλακτα.