Εγώ είναι ένας άλλος, Ένα νέο όνομα - Jon Fosse

 

Όπως είχα γράψει και στο πρώτο κείμενό μου για αυτή την Επταλογία του Fosse (εδώ), είχα ήδη πάρει τα μέρη 3 έως 5 ‘Εγώ είναι ένας άλλος’ σε μετάφραση Σωτήρη Σουλιώτη, ενώ μια και τα 6 και 7, ‘Ένα νέο όνομα’, δεν έχουν μεταφραστεί ακόμα, έσπευσα να τα βρω σε ηλεκτρονική μορφή στα αγγλικά για να την ολοκληρώσω. Την Επταλογία.

Και την ολοκλήρωσα.

Την Επταλογία.

Εντάξει;

Α, ας γράψω και δυο λόγια. Η αλήθεια είναι λοιπόν, πως διαβάζοντας τα μέρη 3-7 χωρίς αυτή τη φορά να παρεμβάλλω κάποιο άλλο βιβλίο ενδιάμεσα όπως το είχα κάνει όταν τελείωσα το πρώτο μέρος (1 και 2), κάπου με κούρασε. Λίγο. Κι αυτό γιατί έτσι κι αλλιώς δε συμβαίνουν και πολλά, το ύφος είναι το ίδιο, η γραφή μακροπερίοδος λόγος χωρίς σημεία στίξης, και η ιστορία να προχωράει ελάχιστα σε σχέση με τα προηγούμενα. Συνεχίζουμε δηλαδή να διαβάζουμε για την Άλες, τη γυναίκα του, τον Όσλεϊκ τον φίλο του, τον Άσλε, τον ομώνυμο ζωγράφο και σχεδόν πανομοιότυπο ήρωα, την ζωγραφική ενώ κινούμαστε χρονικά, ουσιαστικά, λίγες μέρες την περίοδο των Χριστουγέννων. Επίσης το θρησκευτικό στοιχείο, η σχέση του ήρωα με τα Θεία, η οποία προβάλλεται κατ’ επανάληψη και σε σημεία εις βάθος δεν θα έλεγα ότι με ενδιέφερε  αν και αρκετά σημαντική για τον ίδιο τον ήρωα - και ενδεχομένως και τον Fosse όπως φάνηκε, γιατί αλλιώς για ποιον λόγο να την προβάλλει τόσο.

Άρα;

Άρα και για να μην το κουράζω, λέω ‘ναι’ στην Επταλογία του Fosse αλλά θα έλεγα ‘ΝΑΙ’ αν το μέγεθός ήταν κατά τι, ένα δυο τομίδια, μικρότερο. Κι ας είχε και τον Θεό του μέσα.

Και μια και την στρίμωξα σε λίγες αράδες, ας βάλω κι αυτό το βιβλιαράκι, ‘Ο Γκέτε πεθένει’ σε μετάφραση Σοφίας Αυγερινού, που ξεχάστηκε να μπει στο μπλόγκιον ενώ διαβάστηκε μήνες πριν και το οποίο είναι, θα έλεγα, μια εισαγωγή στο σύμπαν του Bernhard, τέσσερα διηγήματα όπου θα συναντήσετε την εμμονή του με τους γονείς του, την Αυστρία, τη φιλοσοφία, τη συνεχή επανάληψη που χαρακτηρίζει τη γραφή του.

Σφηνάκι αυστριακό, προτεινόμενο!

Αγαπάμε Bernhard.

Καλή Χρονιά.