Κάποιοι από μας απειλούσαμε τον φίλο μας τον Κόλμπι - Donald Barthelme

 

Όταν μια συλλογή από διηγήματα, λίγα και μικρά σε έκταση, έχει φαντασία, χιούμορ και πειραματισμούς στη μικρή φόρμα, ε, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα περάσω καλά. Πρέπει βέβαια αυτά τα στοιχεία να είναι αρμονικά δεμένα μεταξύ τους, να υπάρχει γούστο ακόμα και στις υπερβολές. Και βέβαια, μικρές δόσεις σουρεαλισμού είναι καλοδεχούμενες. Δυστοπίες επίσης. Κι έχει από όλα σ' αυτές τις εννιά ιστορίες που έχει μεταφράσει ο Γιώργος Λαμπράκος, όπου μέχρι να καταλάβεις πότε τις διάβασες έχεις φτάσει στο τέλος. Ένα, άντε, το πολύ δυο απογεύματα θα χρειαστείς.

Η γραφή του Barthelme είναι άμεση, καλοζυγισμένη, δεν περισσεύει τίποτα, δε θα βρείτε εδώ σχοινοτενείς περιγραφές αλλά ούτε περιττούς διαλόγους. Τα διηγήματα του Barthelme είναι γραμμένα με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να σου δίνουν την εντύπωση ότι έχουν περάσει από ψιλό κόσκινο έχοντας ως αποτέλεσμα να απομένει μια πλούσια λογοτεχνική μαγιά, απόλαυση για τον εκάστοτε αναγνώστη ο οποίος θα μπει στη λογική να αναζητήσει τι κρύβεται πίσω από ένα τεράστιο μπαλόνι που καλύπτει την πόλη, ένα γυάλινο βουνό που ορθώνεται στη γωνία δυο λεωφόρων, την κονσόλα από την οποία ελέγχονται πύραυλοι έτοιμοι να σκορπίσουν την καταστροφή ή την αδυναμία να γίνει κάτι δημιουργικό σ' ένα σχολείο όπου κάθε προσπάθεια πέφτει στο κενό.

Κι αν τα παραπάνω είναι στοιχεία μερικών απ' τις ιστορίες του Barthelme, το κατατοπιστικό επίμετρο στο τέλος θα σας φωτίσει λίγο περισσότερο τα γιατί και τα πώς της γραφής του αποκαλύπτοντας, όπως το έκανε σε εμένα, ενδεχομένως και σε άλλους που δεν τον γνωρίζουν μια ιδιαίτερη μορφή των γραμμάτων που χρήζει περαιτέρω ... ανάγνωσης.

Προτεινόμενο!