Oh, Canada - Russell Banks

Λοιπόν, δε σας κρύβω ότι αναζητούσα ένα page turner, ένα καλό, ποιοτικό βιβλίο με γρήγορο ρυθμό - εντάξει, σε λίγο θα μας γράψεις ότι ήθελες να χει και μπιτ - ενδιαφέρουσα πλοκή και καλή γραφή, ένα βιβλίο που δεν μπορείς να αφήσεις απ' τα χέρια σου και με το 'Oh, Canada' σε μετάφραση της Άννας Μαραγκάκη, θα έλεγα ότι έπεσα σχεδόν διάνα. Κι αυτό γιατί τις περισσότερες φορές 'σχεδόν' πέφτω, αφού μου μένει η γεύση του ανικανοποίητου. Δύσκολα να σε ικανοποιήσει πλήρως ένα τέτοιο βιβλίο, αλλά θα μου πείτε και πόσα μπορούν.

Τέλος πάντων, ο Φάιφ, που λέτε - και όχι five που σπεύσατε να σκεφτείτε - είναι ένας διάσημος ντοκιμενταρίστας, στα τελευταία του, ο οποίος ξεκινάει να πει την ιστορία της ζωής του σε συνεργάτες και φίλους του, καθώς και στην τελευταία σύζυγό του. Ο Φάιφ είναι βαριά άρρωστος και κανείς δεν ξέρει αν αυτά που αφηγείται μπροστά στην κάμερα ισχύουν, ή εν μέρει ισχύουν, ή έχουν μπλεχτεί χρονικά ή ακόμα και επινοηθεί.

Μετά τις πρώτες 100 σελίδες (377 το σύνολο), αναρωτιόμουν αν θα συνέχιζε έτσι το βιβλίο, κάπως διεκπεραιωτικά, με την πλοκή να υπερισχύει όλων, όμως από κει και πέρα, έκανε μια ποιοτική στροφή, οι σκέψεις του αφηγητή για τις σχέσεις του, φιλικές, ερωτικές, την πορεία του μέχρι εκείνη τη στιγμή, τη ζωή γενικότερα, εναλλάσσονταν με την ιστορία, φέρνοντας την επιθυμητή για μένα ισορροπία έτσι ώστε να το συνεχίσω χωρίς δεύτερες σκέψεις μέχρι πριν λίγο απ' το τέλος όπου και πάλι μου τα χάλασε μια και εκτός από αναμενόμενο (το τέλος) μου αποδυνάμωσε και το υπόλοιπο βιβλίο. Νόμιζα ότι έβλεπα το φινάλε από μια καλογυρισμένη σειρά του νέτφλιξ. Σας τσάκισα, το ξέρω.

Τελικά το 'Oh, Canada' δε θα έλεγα ότι ξέφυγε απ' τον κανόνα των ποιοτικών page turners, των βιβλίων που όταν τελειώνουν μου αφήνουν ένα κενό, λογοτεχνικό ως επί το πλείστον, αλλά σάμπως τελικά, δεν το περίμενα;

 ΥΓ: Το γιορτινό σοκολατάκι είχε μπει στη φωτογραφία όταν είχα λάβει το βιβλίο ως δώρο και δεν έβγαλα άλλη γιατί αυτή μου κάνει, εντάξει;