Το κερί του Καρτέσιου και άλλα διηγήματα - Αχιλλέας Κυριακίδης

 

Διαβάζοντας τα κείμενα του Κυριακίδη είναι σαν να περπατώ σε μια άδεια παραλία, στην αρχή της Άνοιξης, συλλέγοντας ποικιλόμορφες πέτρες, κοχύλια, ξεχασμένα αντικείμενα, επινοώντας ιστορίες για το από που προήλθε το καθένα, πώς βρέθηκε μπροστά μου, ποιος και γιατί το ξέχασε, φτάνοντας κάποια στιγμή στο τέρμα γεμάτος από σκέψεις και ευχαρίστηση, έτοιμος να επιστρέψω, επιστρέφοντας και τα ευρήματά μου στο έδαφος, όχι εκεί που τα χα βρει, αλλά εκεί που θα τα βρει ο επόμενος περιπατητής.  

Με συγκίνησαν, με ταξίδεψαν, με προβλημάτισαν, με ενθουσίασαν και βέβαια τα ξαναδιάβασα. 

Ας αναφέρω τη 'Φραντς Σούμπερτ, Σονάτα για πιάνο αρ. 21 D960', ένα κολλάζ στίχων από γνωστούς ποιητές με θέμα τα γηρατειά, ας αναφέρω το 'Αεροδρόμια', μια ιστορία έρωτα εμπνευσμένη από ένα διήγημα του Αριστοτέλη Σαϊνη, κι ας αναφέρω και το 'Σταντάλ' βασισμένο σε μια ψυχοσωματική πάθηση που πήρε το όνομά της από τον συγγραφέα Σταντάλ. Διάλεξα αυτά τα τρία αλλά υπάρχουν άλλα 25 κείμενα, το κάθε ένα ξεχωριστό.  

Ο Κυριακίδης διαλέγει με προσοχή στοιχεία απ τη λογοτεχνία, τη μουσική, τον κινηματογράφο, συμβάντα είτε γνωστά είτε άγνωστα σε μένα, διηγήματα, διακεκριμένες προσωπικότητες και φτιάχνει ένα μοναδικό μωσαϊκό από μικροδιηγήματα γοητευόντας με, με το ιδιαίτερο γούστο του, τις επιλογές, τις λεκτικές και εκφραστικές επιλογές, την θαυμαστή οικονομία, είναι σαν να σου λέει, γράφε εσύ κι εσείς σελίδες σελίδων, εγώ θα σας πω με δυο λόγια αυτά που άλλοι πασχίζουν φλυαρώντας. Αυτή είναι και η μοναδική ικανότητά του να κινείται σ ένα ασφυκτικά μικρό χώρο δημιουργώντας κείμενα πυκνά, γεμάτα συμβολισμούς και υπερβάσεις, δημιουργώντας, κάνοντας εν τέλει Τέχνη. 

Υπέροχη συλλογή, αισθάνομαι τυχερός που τον έχω γνωρίσει, που έχω διαβάσει κείμενά του και μεταφράσεις του και περιμένω το επόμενο πόνημά του ...