Βαδίζοντας - Thomas Bernhard

 

Ο αφηγητής περπατάει με τον Όλερ και συζητάνε για τον Κάρερ, έναν κοινό τους φίλο που τρελάθηκε και βρίσκεται τώρα κλεισμένος σ' ένα ψυχιατρείο. Ο Bernhard αναλύει τους λόγους για τους οποίους ο Κάρερ έχασε τα λογικά του, τη μη χρηματοδότηση ενός επιστήμονα, φίλου του, ο οποίος και αυτοκτόνησε, τις εμμονές του Κάρερ που προβάλλονται μέσα από ένα συμβάν σε ένα κατάστημα που πουλάει ρούχα και τέλος το βάδισμα, δραστηριότητα με την οποία πάει χέρι χέρι ο συλλογισμός, οι σκέψεις, μια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει στα άκρα κάποιον όπως συνέβη και με την ταραγμένη φύση του Κάρερ.

Όπως και σε άλλα βιβλία του συγγραφέα παρούσα είναι η επανάληψη, το γνώριμο πιεστικό του στυλ που δίνει ρυθμό, σε ενσωματώνει στο κείμενο βάζοντάς σε στη διαδικασία να αναλύεις αυτά που διαβάζεις και δε σ αφήνει να ξεκολλήσεις μέχρι να αντιληφθείς ό,τι είναι τέλος πάντων αυτό που μπορείς να αντιληφθείς. Το κείμενο δεν είναι δυσνόητο, είναι όμως απαιτητικό, πυκνό και ίσως να ξενίσει ένα 'νέο' αναγνώστη.

Γι αυτά τα παραπάνω στοιχεία όμως, ο Bernhard είναι τόσο χαρακτηριστικός και ιδιαίτερος που αν σου αρέσει θα θες να διαβάσεις αν όχι όλα, σίγουρα αρκετά του έργα. Προτεινόμενο.


 

Σχόλια

  1. Ναι στον Μπέρχαρντ. Ό,τι κι αν έχει γράψει.
    Ναι και στον Miles Davis.
    Ναι και σε σένα. Και στην παρουσίασή σου.
    (Eίμαι εδώ και σε διαβάζω. Πάντα.
    My name is Mund. Rosa Mund.
    Χαχαχα.)
    https://www.youtube.com/watch?v=A1-41Memra0

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ ιδιαίτερο το κομμάτι Rosa. Ελπίζω να σαι καλά και να χεις ένα όμορφο καλοκαίρι.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου