Τα μαγεμένα νησιά - Herman Melville

 

 

Μέλβιλ ίσον Μόμπι Ντικ ίσον το πρώτο βιβλίο που μου έρχεται στο νου όταν με ρωτάει κάποιος ποιο είναι το αγαπημένο μου μυθιστόρημα. Ο Μέλβιλ δεν είναι βέβαια μόνο αυτό. Πέρσι διάβασα το υπέροχο ‘Ο μεγάλος απατεώνας’ και φέτος αυτό εδώ το μικρό - στο μάτι - βιβλιαράκι που μου υπενθύμισε πόσο μαγικός είναι αυτός ο συγγραφέας αλλά και πόσο μου αρέσουν οι ιστορίες - δέκα από δαύτες έχουμε εδώ - με ναυτικούς, πλοία, απομακρυσμένα άγνωστα μέρη, τόπους υπαρκτούς αλλά λες κι έχουν βγει απ' τη φαντασία του Μέλβιλ μια και, έτσι κι αλλιώς αυτή, πέρα από τα προσωπικά του βιώματα, τον βοηθάει στο να μας τα περιγράφει.

Ηφαιστειακά τοπία, χελώνες μεγάλες, χαμένες μες στον χρόνο, πουλιά που κουρνιάζουν σε επιβλητικούς βράχους, μια χήρα που αναζητά τον αδικοχαμένο άντρα της και τον αδελφό της, ένα κοπάδι από σκυλιά που είναι ο στρατός ενός καταπιεστικού άρχοντα σ' ένα νησί και πολλά άλλα στριμωγμένα σε λιγότερες από εκατόν πενήντα σελίδες, όλα αυτά με ταξίδεψαν, γέμισαν το μυαλό μου με εικόνες από μια εποχή τόσο μακρινή στην οποία ο συγγραφέας σε μεταφέρει λες και πριν λίγες μέρες ήσουν κι εσύ εκεί.

Μικρό, ζουμερό και προτεινόμενο, εννοείται! (αν το βρείτε)