Στη νεκρή καρδιά της ηπείρου - Kenneth Cook

 

Το αμέλησα. Το ξέρω. Το αμέλησα το μπλογκ. Τ' άφησα τόσο καιρό χωρίς περιεχόμενο. Τι έγινε; Δεν διάβαζες όλο αυτό το διάστημα; γιατί δε γράφεις; Ναι, στον εαυτό μου τα λέω μπας και ξεκουνηθώ. Εντάξει, συμβαίνουν αυτά το καλοκαίρι, αλλά θα γράψεις τελικά τίποτα για το βιβλίο του Cook; Ή τσάμπα διαβάζουν. Όσοι διαβάζουν.

Να το διαβάσετε. Ας ξεκινήσω έτσι. Να διαβάσετε το 'Στη νεκρή καρδιά της ηπείρου'. Κι αν θέλετε και μπορείτε και στα αγγλικά. Δεν θα σας δυσκολέψει. Είναι ένα μικρό σε έκταση μυθιστόρημα, πολύ ατμοσφαιρικό, με έναν ήρωα που πνίγεται στην μπύρα - πόσο πίνουν πια εκεί στο Down Under? - στο μεγαλύτερο μέρος του ενώ πασχίζει να επιβιώσει σε μια επινοημένη από τον συγγραφέα πόλη της Αυστραλίας. Ο ήρωας είναι ένας δάσκαλος ο οποίος δουλεύει σε έναν οικισμό με τρία κτήρια, χαμένο στο πουθενά και αποφασίζει να πάει διακοπές στο Σίδνεϋ. Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε.

Το μυθιστόρημα αυτό έχει γίνει και ταινία η οποία λένε ότι είναι καλή - δεν την έχω δει μάλλον και λέω μάλλον γιατί μπορεί να την έχω δει πριν εκατό χρόνια και να το ξέχασα - αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Η γραφή του Cook είναι αιχμηρή, σκοτεινή ενώ η βουτιά στα εσώτερα του ήρωα καθώς και οι γκροτέσκοι χαρακτήρες που τον πλαισιώνουν μου κρατούσαν το ενδιαφέρον αμείωτο ευχαριστώντας εκτός από τον συγγραφέα, για μια ακόμη φορά τον Μουζίλη και το blog του εξ αιτίας του οποίου μπήκα στον πειρασμό να το αναζητήσω. Μικρό, ζοφερό, ιδιαίτερο! Και βέβαια προτεινόμενο.

 Υ.Γ.: Μακριά απ' τις μπύρες γιατί δε θα το ευχαριστηθείτε