W ή η παιδική ανάμνηση - Georges Perec

 

Στο 'W ή η παιδική ανάμνηση', το κατά πόσο η μια ιστορία μπαίνει μέσα στην άλλη ή μάλλον σχετίζεται με την άλλη είναι κάτι που ενδεχομένως να αναρωτιέται ο αναγνώστης μέχρι το τέλος. Θα μπορούσε κάλλιστα να ξεκινάει η μια απ' τις δυο και να τελειώνει κι έπειτα να ξεκινάει η δεύτερη, δηλαδή το 'W' στην προκειμένη περίπτωση - και γι αυτό αναρωτήθηκα.

Με κάποιο τρόπο όμως αυτή η εναλλαγή από τη μια στην άλλη ιστορία, τα κεφάλαια είναι ολιγοσέλιδα οπότε η συνέχεια της μιας σπάει γρήγορα για να ακολουθήσει η άλλη, δεν σε αποσυντονίζει. Μπορείς κάλλιστα να παρακολουθείς και τις δυο κι ας έχουμε να κάνουμε πρώτον: με τις αναμνήσεις του συγγραφέα, αυτές που επινοεί, ή θυμάται, ή θυμάται αλλά δεν ειναι σίγουρος για αυτές οπότε και μπορεί να τις επινοεί, χρονικό πλαίσιο βάλτε απ' τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο και μετά, και δεύτερον: με ένα φανταστικό μέρος, το W, όπου κυριαρχεί ο αθλητισμός, οι κάτοικοι των διαφόρων οικισμών του παίρνουν μέρος σε πρωταθλήματα και Ολυμπιάδες, ενώ οι νικητές απολαμβάνουν ειδικών προνομιών και οι ηττημένοι έως και εξευτελισμούς.

Θα έλεγα ότι το W μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον μια και ο Περέκ έχει χτίσει την ιδέα του με λεπτομέρειες δημιουργώντας μια πραγματικότητα που θυμίζει παιχνίδι σε ακραίο ριάλιτι, ή μια πραγματικότητα που θυμίζει μια ιδιότυπη φυλακή. Υπάρχουν κανόνες, τιμωρίες, αποφάσεις κατά βούληση, διαφοροποιήσεις σε ό,τι ισχύει μέχρι πρότινος προκειμένου να προάγεται και το στοιχείο της έκπληξης, με την σκληρότητα και την αυταρχική συμπεριφορά εκείνων που έχουν την εξουσία να κυριαρχούν.  

Υπάρχει και μια κάποια εξήγηση στο τέλος, ένας παραλληλισμός αλλά δεν θα σας αποκαλύψω τι και πώς. Το βιβλίο είναι μικρό, 199 σελίδες όμως δε σας κρύβω ότι το βαρέθηκα σε κάποια σημεία, απ' τη μια γιατί οι αναμνήσεις του συγγραφεά ενίοτε δεν παρουσίαζαν ιδαίτερο ενδιαφέρον, κι απ' την άλλη γιατί οι λεπτομέρειες σχετικά με τους κανόνες και τη ζωή των αθλητών μου φαίνονταν (πάλι) ενίοτε πλεονάζουσες.

Τελικά, το 'W ή η παιδική ανάμνηση' σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη μου άρεσε εν μέρει και ουχί εξ ολοκλήρου κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!