Οι ρίζες του ουρανού - Romain Gary

 Όταν ένα μυθιστόρημα έχει (πολλή) ενδιαφέρουσα πλοκή, (μέτριο με) γρήγορο ρυθμό, (αρκετά) μηνύματα, (ρεαλιστικούς και) μυθιστορηματικούς χαρακτήρες και μπορείς να το χαρακτηρίσεις επίκαιρο παρόλο που έχει γραφτεί το 1956, είναι και χορταστικό χωρίς να κουράζει, 700+ σελίδες, τότε μπορείς ή μάλλον μπορώ να πω με βεβαιότητα: ότι συμβαίνει σπάνια, ότι μου άρεσε πολύ κι ότι θα το θελα στη βιβλιοθήκη μου (ήταν δανεικό). Δεύτερο λοιπόν βιβλίο, για μένα, του Γκαρί, πολύ πιο ενδιαφέρον απ' το πρώτο, την 'Υπόσχεση της αυγής', άψογα ισορροπημένο, γοητευτικό και τόσο μα τόσο μέσα στο πνεύμα των καιρών. Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις οικολογικό, πολιτικό και βέβαια κοινωνικό.

Ο Μορέλ είναι ένας Γάλλος που έχει μεταβεί στην Αφρική, στο Τσαντ, έχοντας πριν καταφέρει να επιβιώσει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου, προκειμένου να προστατέψει τους ελέφαντες ο πληθυσμός των οποίων μειώνεται δραματικά εξαιτίας του κυνηγιού, του λαθρεμπόριου ελεφαντόδοντου και τις ανάγκες των ιθαγενών για επαρκή σίτιση. Το πάθος, η εμμονή και η αποφασιστικότητα του Μορέλ θα γίνει στόχος των εθνικιστικών κινημάτων της Μαύρης Ηπείρου καθώς και των Λευκών αποίκων προκειμένου να εκμεταλλευτούν πολιτικά τη δημοφιλία του εγχειρήματός του.

Ο Γκαρί ξεδιπλώνει εδώ ολόκληρη την προβληματική του ανθρώπινου είδους με αφορμή την εκμετάλλευση της φύσης, όχι απαραίτητα του συγκεκριμένου ζώου, ενώ φροντίζει να κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη με τις πολλαπλές αφηγήσεις διαφόρων προσώπων που εμπλέκονται σ' αυτή χτίζοντας τελικά ένα μυθιστόρημα που όλη την ώρα έχεις την εντύπωση ότι πρόκειται για μια πραγματική ιστορία χωρίς όμως να στερείται από τη γοητεία που έχει μια καλά επινοημένη ιστορία.