Οι Επτά Αγγελιοφόροι - Dino Buzzati

 

Με τον Μπουτζάτι, η αλήθεια είναι έχω, ένα κόλλημα. Έχω διαβάσει την 'Έρημο των Ταρτάρων' και το 'Ένας έρωτας', είναι βιβλία αγαπημένα, και είχα μεγάλη περιέργεια αλλά και προσμονή για να διαβάσω και τα διηγήματά του.

Ούτε εδώ με απογοήτευσε, ή μάλλον και εδώ με γοήτευσε καθώς οι 19 ιστορίες αυτής της συλλογής σε μετάφραση Μαρίας Οικονομίδου, έχουν στοιχεία απ' τα μεγαλύτερα σε έκταση πονήματά του, αυτή την ζεστή αλλά και σκοτεινή ατμόσφαιρα, με ψήγματα από Κάφκα, Μπόρχες και Τσέχοφ, ο πρώτος και ο τρίτος μου ήρθαν αυτόματα στο μυαλό, για τον Μπόρχες κάπου το διάβασα και επειδή έχω πολύ καιρό να πιάσω κάτι δικό του, έκανα μια μικρή επανάληψη σε δυο διηγήματά του και αν θέλετε συμφώνησα επειδή ίσως να είναι έτσι ίσως πάλι και να επηρεάστηκα.

Η δύναμη του Μπουτζάτι είναι οι ιστορίες, οι ιδέες του, το πώς τις ξετυλίγει μέσα απ' τη γραφή του, η φαντασία του, καταπιάνεται και με μεταφυσικές καταστάσεις, η οικονομία στην έκταση των κειμένων του, ακολουθείς το διήγημα χωρίς να έχεις το μυαλό σου πότε θα τελειώσει, αλλά πώς. Και βέβαια ο Μπουτζάτι, όπως ένας έμπειρος διηγηματογράφος, παρόλο που η συλλογή αυτή είναι η πρώτη του - εκδόθηκε το 1942 - αφήνει πολλές ιστορίες του δίχως ουσιαστικό τέλος. Τέλος και η μικρή ανάλυση, ξεχώρισα τρία διηγήματα, ας πούμε τα αγαπημένα μου, αν και όλα μου άρεσαν, τα 'Επτά όροφοι', 'Το υπόμνημα' και το 'Όταν πέφτει το σκοτάδι'.