Βράδυ στον Παράδεισο - Lucia Berlin

 

Η Berlin με είχε εντυπωσιάσει απ' το 'Οδηγίες για οικιακές βοηθούς'. Μια πολυσέλιδη συλλογή από διηγήματα που ήταν βουτηγμένα σε μια ζοφερή καθημερινότητα, ουσιαστικά αυτοβιογραφική. Το 'Βράδυ στον Παράδεισο' είναι μια συνέχεια που μοιάζει να έχει προηγηθεί. Ορισμένα κείμενα μου φάνηκαν πιο ακατέργαστα, πιο ωμά ακόμα κι απ' αυτά του πρώτου βιβλίου σε σημείο μάλιστα να μου δώσουν την εντύπωση ότι η Berlin βιαζόταν να γράψει αυτά που κατέβαιναν σαν χείμαρρος απ' το μυαλό της μην τυχόν και τα ξεχάσει. Μπορώ να πω ότι η γραφή σε κάποια σημεία είναι τόσο κοφτή, 'τηλεγραφική', λες και θέλει να σε παρασύρει να βιαστείς κι εσύ για να τελειώσεις το ένα διήγημα και να πας στο επόμενο.

Πάνε δυο χρόνια σχεδόν από τότε που διάβασα τις 'Οδηγίες' και ίσως να μη θυμάμαι καλά και να υπήρχε κι εκεί αυτό το στοιχείο. Εδώ με ξένισε κάπως. Έκανα κάποιες παύσεις παρεμβάλλοντας άλλο βιβλίο γιατί κάπου με κούραζε. Παρόλα αυτά, κι επειδή συνέβαινε μόνο σε κάποια απ' τα διηγήματα, σαν σύνολο μου άφησε μια παρόμοια εντύπωση με το πρώτο. Η Berlin βρίσκεται εκεί που είναι ο Cheever και ο Carver. Κοινώς, αν τυχόν σας μπέρδεψα ... μου αρέσει πολύ! Αν όμως έπρεπε να διαλέξω ένα απ' τα δυο της βιβλία, θα έπαιρνα τις 'Οδηγίες'.

Υ.Γ. Διαβάζεται σχετικά εύκολα στα αγγλικά, το βρήκα σε ebook.