Ο Φίλος - Sigrid Nunez

 

Κι από τη γάτα πήγαμε στον σκύλο. Συγνώμη, στον φίλο. Αλλά μιλάμε για σκύλο. Και για φίλο.

Η ηρωίδα της Nunez, μια συγγραφέας που παραδίδει μαθήματα συγγραφικής γραφής χάνει τον μέντορά της και περιστασιακό εραστή της που αυτοκτονεί. Πίσω του αφήνει τον Απόλλωνα, έναν επιβλητικό και λίγο ηλικιωμένο Δανό που είχε μαζέψει ο μέντορας της ηρωίδας από ένα πάρκο. Μια από τις πρώην συζύγους του της αφήνει με τη σειρά της τον σκύλο.

Τι κάνει αυτό το βιβλίο ιδαίτερο; τι με γοήτευσε; Ο σκύλος έπαιξε ρόλο αφού παίζει ρόλο, κι ας μοιάζει ο σκύλος φορές φορές εκτός από φίλος να είναι και ο άλλος φίλος, ο μέντορας. Τα σχετικά κείμενα για τα ζώα, για τις γάτες και τους σκύλους. Οι διακειμενικές αναφορές σε βιβλία, συγγραφείς, ταινίες. Οι απόψεις για την αυτοχειρία. Τα αποσπάσματα που είχαν να κάνουν με την ίδια τη γραφή, τους συγγραφείς γενικότερα, με τις αντιλήψεις που επικρατούν μεταξύ των νέων που φιλοδοξούν να γίνουν συγγραφείς.

Επίσης ο τρόπος που έχει στηθεί το μυθιστόρημα, μοντέρνα γραφή, αλλαγές στην αφήγηση, μικρές  παράγραφοι που αναστατώνουν ευχάριστα τον ρυθμό, εν ολίγοις ένα βιβλίο που μέχρι τέλος - υπέροχα γραμμένο αυτό - μου κράτησε το ενδιαφέρον. Είναι 244 σελίδες και κάθε μια από αυτές σε πηγαίνει στην επόμενη με σκέψεις, χωρίς όμως να κουράζει. Προτεινόμενο. 

ΥΓ: Το τζιν στη φωτογραφία είναι συλλεκτικό. Δεν πουλιέται.