Περιστατικά στο εγγύς εξωπραγματικό - Max Blecher

 

Ποια είναι η γοητεία σε ένα βιβλίο στο οποίο δεν συμβαίνει κάτι; Ποια είναι η γοητεία σε ένα βιβλίο όπου γίνονται πολλά και φτάνεις λαχανιασμένος στην τελευταία σελίδα; Τι προτιμάτε; Ποικιλία θα απαντούσα. Θέλω και το ένα, θέλω και το άλλο. Περισσότερο το πρώτο. Απλώς δεν μπορώ να διαβάζω βιβλία που δεν συμβαίνουν πράγματα και ενίοτε να μην παρεμβάλλονται άλλα, πιο βατά, πιο εύπεπτα ή αν θέλετε διαφορετικά. Και δεν μιλάω για τα λεγόμενα page turners που κι αυτά έχουν τη θέση τους.

Τι γίνεται όμως με το βιβλίο του Μπλέχερ, ενός βασανισμένου συγγραφέα που πέρασε ένα μεγάλο μέρος της σύντομης ζωής του οριζοντιωμένος στο κρεβάτι; Ο Μπλέχερ περιγράφει τις υπαρξιακές κρίσεις που βιώνει στην παιδική του ηλικία καθώς και στην εφηβεία επιστρατεύοντας την λογοτεχνία, δημιουργώντας με τη μοναδική του γραφή αριστοτεχνικά σπαράγματα τα οποία δεν θες να σβηστούν από την σύντομη - σύντομη γιατί διαρκεί συνήθως όσο η ανάγνωση ενός βιβλίου - μνήμη σου. Η υπερευαισθησία του σε κάθε τι που τον περιβάλλει αλλά και σε κάθε τι που μοιάζει να συμβαίνει στην φαντασία του μαζί με την οξεία παρατηρητικότητά του συνηγορούν στο να μεταφέρει στο χαρτί με αξιοθαύμαστο τρόπο τις σκέψεις του.

Σ' αυτές τις εκατόν σαράντα περίπου σελίδες οι εικόνες εμφανίζονται υπερρεαλιστικές, οι λεπτομέρειες ξεπηδάνε απ' το κείμενο λες και τις έχεις διαλέξει μια προς μια και ο κόσμος χωρίζεται στον πραγματικό και τον εξωπραγματικό με μια γοητεία που σε εγκλωβίζει.

Το 'Περιστατικά στο εγγύς εξωπραγματικό' είναι από τα βιβλία που έχουν για μένα ήδη ξεχωρίσει αυτή τη χρονιά. Προτεινόμενο!