Middlemarch - George Eliot

Δυο μήνες πέρασαν από τότε που ξεκίνησα το Middlemarch. Ίσως να φαίνεται μεγάλο διάστημα, αλλά πρόκειται για ένα μεγάλο βιβλίο, και σε μέγεθος καθώς και σε λογοτεχνική αξία. Σε τέτοιες περιπτώσεις η βραδύτητα είναι ο καλύτερος σύμμαχος. Να απορροφήσω ό,τι μπορώ, να επεξεργαστώ, να παρατηρήσω. Το βιβλίο της Έλιοτ είναι ένα masterclass Δημιουργικής Γραφής. Το πρώτο στοιχείο που μου έκανε εντύπωση ήταν οι χαρακτήρες. Γιατί βέβαια υπάρχουν πολλοί και ο καθένας από αυτούς κρύβει μια ιστορία που συμβάλλει στο όλον του μυθιστορήματος. Οι χαρακτήρες έχουν τόση λεπτομέρεια που λες δεν μπορεί, πρέπει όλοι τους να υπήρξαν στ’ αλήθεια στο στενό περιβάλλον της Έλιοτ.

Ένα δεύτερο στοιχείο είναι η υπέροχη γραφή. Κι εδώ, θα προέτρεπα όποιον έχει ένα καλό επίπεδο στα Αγγλικά, να το διαβάσει στο πρωτότυπο. Δεν έχω άποψη για την ελληνική έκδοση – αν δεν κάνω λάθος μάλιστα πρέπει να είναι και εξαντλημένη. Η γραφή έχει μια γοητεία που σε κάνει πολλές φορές να διαβάζεις μόνο και μόνο για να την απολαμβάνεις.

Η ιστορία – αποτελείται ουσιαστικά από τέσσερις οι οποίες συγκλίνουν σταδιακά καθώς προχωράει το κείμενο - αυτή κάθε αυτή, διαδραματίζεται στο επινοημένο Middlemarch, στην αγγλική επαρχία, όπου προβάλλονται οι φιλοσοφικές ανησυχίες της συγγραφέως, η περιρρέουσα κατάσταση της εποχής, η ίδια η ζωή μέσα από διαφορετικούς χαρακτήρες.

Δύσκολο να εκφραστώ για ένα βιβλίο με τέτοιο ειδικό βάρος όπως αυτό. Ναι, είναι κλασικό με όλη τη σημασία της λέξεως και παρόλο που είναι γραμμένο σε ένα αιώνα που απέχει αρκετά από αυτόν στον οποίο βρισκόμαστε, έχει μια τελειότητα στον τρόπο με τον οποίο έχει γραφτεί, δεν περισσεύει τίποτα, μια ισορροπία που σπάνια συναντάς σε σύγχρονους συγγραφείς και μια ποιότητα που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο ψηλά έχει φτάσει στην λίστα με τα αγαπημένα σου.