Σκιές του Μπρούκλιν - Jonathan Lethem

Page turner? Αστυνομικό; μου συμβαίνει; Μπα, σπάνια. Δεν το επιδιώκω, το συγκεκριμένο όμως μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον όταν είχα διαβάσει εδώ την υπόθεσή του. Δυο λέξεις: σύνδρομο Τουρέτ.

Παραθέτω απόσπασμα από την wikipedia: Το σύνδρομο Τουρέτ (γνωστό και ως διαταραχή Τουρέτ, σύνδρομο Ζιλ ντε λα Τουρέτ, GTS ή πιο συνηθισμένα απλά Τουρέτ ή ΤS) είναι μια κληρονομική νευροψυχιατρική διαταραχή που ξεκινά από την παιδική ηλικία και χαρακτηρίζεται από πολλαπλά κινητικά και τουλάχιστον ένα φωνητικό τικ. Οι εκδηλώσεις αυτές χαρακτηρίζονται από περιόδους έντασης και ύφεσης, μπορούν να κατασταλούν εκούσια από το άτομο για προσωρινό χρονικό διάστημα, ενώ της εμφάνισής τους προηγείται ένα προειδοποιητικό υποκειμενικό αίσθημα παρορμητικού χαρακτήρα. Το Τουρέτ ορίζεται ως μέρος ενός φάσματος διαταραχών τικ που περιλαμβάνει παροδικά και χρόνια τικ.

Το ότι ο Λάιονελ, ο κεντρικός ήρωας στο Σκιές του Μπρούκλιν πάσχει από Τουρέτ είναι ο βασικός πόλος έλξης ενός κατά τ' άλλα τυπικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Ο Λάιονελ καλείται να λύσει το μυστήριο που καλύπτει τον φόνο του Φρανκ Μίννα, ενός μικροκακοποιού που έχει φτιάξει μια ομάδα από βοηθούς, τέσσερα παιδιά που έχει πάρει από ένα ορφανοτροφείο μεταξύ των οποίων και ο ήρωας. Η ανάλυση του χαρακτήρα του Λάιονελ καθώς ξετυλίγεται το νήμα της υπόθεσης δεν είναι τέτοια που να κουράζει, αλλά ενσωματώνεται σ' αυτήν κλέβοντας ουσιαστικά την παράσταση. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έπιανα τον εαυτό μου να φαντάζεται έναν μεγαλόσωμο άντρα να αρθρώνει ακατάληπτες λέξεις και να με χτυπάει στον ώμο, διορθώνοντας τον γιακά του πουκαμίσου μου. Αν ψάχνετε για ένα διαφορετικό αστυνομικό μυθιστόρημα το βιβλίο του Λέθεμ είναι για σας.