Ζαν Μπαρουά - Roger Martin Du Gard

Το 'Ζαν Μπαρουά' δεν είναι τίποτε λιγότερο από ένα αριστούργημα. Η ανάρτησή μου θα μπορούσε να είχε τελειώσει εδώ. Είναι κάποια βιβλία όπως αυτό που σε γοητεύουν από όπου κι αν τα πιάσεις. Ο Du Gard χρησιμοποιεί μια τεχνική που θυμίζει θεατρικό σενάριο, ειδικά στα σημεία που υπάρχει ο διάλογος. Στην αρχή με ξένισε κι όταν τέλειωσε σκέφτηκα πως δεν θα μπορούσε να είχε γραφτεί αλλιώς. Αλλά θα μπορούσε! Δεν θα ήταν όμως αυτό το βιβλίο.

Θρησκεία ή επιστήμη; Θρησκεία ή λογική; Ο Μπαρουά αντιμάχεται σθεναρά τον καθολικισμό δημιουργώντας έναν πυρήνα από ομοϊδεάτες μαζί με τους οποίους εκδίδει τον 'Σπορέα', ένα περιοδικό που προάγει την ελευθερία στην έκφραση και την στήριξη του επιστημονισμού.

Ο συγγραφέας δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην υπόθεση Ντρέυφους που απασχόλησε την γαλλική κοινωνία (και όχι μόνο) παραθέτοντας αυτούσια κομμάτια από τη δίκη του Ζολά κάτι που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον αν και εντύπωση μου έκανε η έκταση των σχετικών κειμένων που θα προτιμούσα να είναι μικρότερη. Τίποτα δεν είναι τέλειο. Ή ίσως ο ορισμός του τέλειου να εμπεριέχει μια 'δόση' ατέλειας για να μην μας φαίνεται κάτι εξωπραγματικό. Το βιβλίο έτσι κι αλλιώς δύσκολα θα το αφήσετε απ' τα χέρια σας - θα διακόψετε πολλές φορές την ανάγνωση για να ανατρέξετε στις σημειώσεις στο πίσω μέρος αλλά και να κάνετε δικές σας σε υπέροχα αποσπάσματα - και είναι ένα απ' τα καλύτερα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια για να μην προχωρήσω κι άλλο προς τα πίσω και σας φανώ υπερβολικός. Γι αυτό μην ασχολείστε άλλο μ' αυτή την ανάρτηση. Ακούστε Τσαϊκόφσκι και προσθέστε το στην βιβλιοθήκη (καλά, αν βαριέστε μην ακούσετε τίποτα, το βιβλίο όμως να το διαβάσετε!)