Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών - Γιασουνάρι Καουαμπάτα

Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών του Καουαμπάτα αποτελείται από τρία διηγήματα. Το ομότιτλο είναι μεγάλης έκτασης - γύρω στις ενενήντα σελίδες και παρουσιάζει για μένα και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα τρία. Κι αυτό γιατί ίσως λόγω μεγέθους τονίζει ακόμα περισσότερο τον ερωτισμό που επικρατεί σαν θέμα και στα υπόλοιπα.

Ο γερο-Εγκούτσι είναι ένας 67χρονος Ιάπωνας που επισκέπτεται ύστερα από παρότρυνση ενός φίλου ένα σπίτι στο οποίο καταφεύγουν ηλικιωμένοι για να κοιμηθούν με νεαρές κοπέλες που έχουν ναρκωθεί. Οι επισκέπτες δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν έρωτα ούτε να βιαιοπραγήσουν. Ο Εγκούτσι επαναλαμβάνει την επίσκεψή του και κάθε φορά κοιμάται με διαφορετική κοπέλα. Οι περιγραφές είναι εξαιρετικές όπως και στα υπόλοιπα κείμενα και οι σκέψεις του Εγκούτσι παλινδρομούν ανάμεσα στο παρελθόν και τις σχέσεις του με γυναίκες και στο παρόν ενός άντρα που βρίσκεται κοντά στο τέλος της ερωτικής του δραστηριότητας.

Στο 'Μπράτσο', βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σουρεαλιστικό ξεκίνημα όπου ο ήρωας παίρνει μαζί του το αριστερό μπράτσο που του δανείζει μια γυναίκα. Αυτό το εύρημα του Καουαμπάτα λειτουργεί σαν στη θεση του να υπήρχε η ίδια η ιδιοκτήτρια του αποκομμένου μέλους και εκείνος μοιάζει σαν να συνομιλεί με την ίδια.

Τέλος, στο 'Περί ζώων και πουλιών', ένας άντρας που ζει σε ένα σπίτι γεμάτο με πουλιά και ζώα και την υπηρέτρια του, αναπολεί τη μοναδική ερωτική σχέση που τον είχε σημαδέψει.

Ένα ολιγοσέλιδο βιβλίο που θα διαβαστεί μέσα σε δυο απογεύματα και θα μείνει στην μνήμη για πολύ καιρό.