'Η μουσική του πεπρωμένου' - Paul Auster

Ο Τζιμ Νας περιπλανιέται με το αυτοκίνητο του για περισσότερο από ένα χρόνο, ξοδεύοντας τα λεφτά που έχει κληρονομήσει απ΄ τον πατέρα του βιώνοντας την απόλυτη ελευθερία. Έχει παραιτηθεί απ’ τη δουλειά του, η γυναίκα του τον έχει εγκαταλείψει και έχει αφήσει την κόρη του στο σπίτι της αδελφής του, να ζει με μια άλλη οικογένεια.

Και εκεί που τα χρήματα αρχίζουν να τελειώνουν συναντάει αναπάντεχα τον Τζακ Πότσι, ένα νεαρό τζογαδόρο. Ο Νας βρίσκει στο πρόσωπο του νεαρού τη λύση που αναζητούσε έτσι ώστε να μπορέσει να συνεχίσει την ατελείωτη περιπλάνησή του.

‘Η μουσική του πεπρωμένου’ του Paul Auster είναι ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται ‘με μια ανάσα’. Ένα βιβλίο που ακροβατεί ανάμεσα στην εμπορική και στην ποιοτική λογοτεχνία με την ζυγαριά να γέρνει περισσότερο προς την τελευταία. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που σε ψυχαγωγούν αλλά και σε βάζουν σε σκέψεις βαθύτερες, αφού η πορεία του δεν είναι καθόλου προβλέψιμη και η εμβάθυνση στην ψυχολογία του ήρωα και των προσώπων που τον πλαισιώνουν, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.

Πρώτη γεύση για μένα από Paul Auster λοιπόν, για τον οποίο είχα ήδη ακούσει πολλά και καλά από βιβλιόφιλους και ναι, είμαι σίγουρος ότι η συνέχεια θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. ‘Η τριλογία της Νέας Υόρκης’ με περιμένει αλλά όπως και με τους περισσότερους συγγραφείς που μου προκαλούν έντονο ενδιαφέρον, θα αφήσω ένα διάστημα μέχρι να ξαναπιάσω τον Auster. Κι αυτό συμβαίνει γιατί μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι ανά πάσα στιγμή στο εγγύς μέλλον θα έχω κάποια αριστουργήματα να με περιμένουν. Για την ώρα ακολουθεί ο ‘Stoner’ του John Williams ….

(Mozart 'ακούμε' και στο βιβλίο)