Booklight - Γράφοντας στο σκοτάδι

Όταν ξεκίνησα να γράφω συστηματικά ή μάλλον όταν αποφάσισα ότι πρέπει να κάτσω να γράψω συστηματικά είχα ήδη ένα γιο 2 ετών και σε λίγο θα ερχόταν ο δεύτερος. Ο χρόνος μου μειωνόταν, οι υποχρεώσεις μου αυξάνονταν και η όρεξη μου για συγγραφή έβρισκε εμπόδια που εύκολα μετατρέπονταν σε δικαιολογίες. Η συγγραφή από μόνη της δεν είναι εύκολη. Θέλει συγκέντρωση, ησυχία και προϋποθέτει σκέψη, μελέτη ή/και έρευνα. Πολύ εύκολο λοιπόν να αναβάλλω ξανά και ξανά τη δραστηριότητα που τόσο παρόλα αυτά με έθελγε προβάλλοντας την έλλειψη χρόνου και κατάλληλων συνθηκών.

Επειδή όμως η επιθυμία ήταν μεγάλη, η σχέση αγάπης – μίσους πολύ δυνατή και η καθημερινή μου ενασχόληση με το διάβασμα βιβλίων παρούσα, εφάρμοσα μια ριζοσπαστική για τα δεδομένα μου λύση. (Πολύ) Πρωινό ξύπνημα. Γρήγορα απέδωσε καρπούς και μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα βγήκε μια συλλογή διηγημάτων (ΟΚαναπές) και ένα μυθιστόρημα (Η δική μου Εύα). Και τότε ήρθε το κόλλημα αφού το δεύτερο τέκνο άρχισε να μεγαλώνει, το πρώτο περισσότερο και οι αντοχές μου να μικραίνουν. Τουτέστιν πρωινό ξύπνημα γιοκ. Αδύνατον. Το ξυπνητήρι χτυπούσε και εγώ πατούσα το snooze κάθε επτά λεπτά μέχρι την ώρα που έπρεπε ούτως ή άλλως να σηκωθώ κανονικά. Ζόμπι ο συγγραφέας.

Προσπάθησα να αντιστρέψω τα ωράρια και να γράφω αργά το βράδυ. Για ένα διάστημα κάτι πήγε να γίνει. Μετά έχωνα ώρες τ’ απογεύματα μεταξύ δραστηριοτήτων και διαβασμάτων των παιδιών. Αποσπασματική συγγραφή η περίπτωση μου. Μ’ αυτό θα ζήσω το ξέρω.

Τελευταία λοιπόν, βρήκα μια άλλη λύση. Επειδή το λαπτοπ με κουράζει το βράδυ και με ενοχλεί το βάρος του (όχι, δεν έχω ούτε θα ήθελα να διαθέσω για να πάρω ελαφρύτερο και να δοκιμάσω) αγόρασα τα εξής: ένα booklight (φωτάκι διαβάσματος επί το ελληνικότερον) των 10 ευρώ και μια ‘πλάτη’ για Α4 των 4 (ευρώ και πάλι).  Μολύβι ή στυλό; Στυλό για την ώρα και μουτζούρες μπόλικες.

Έτσι ακολουθώ πια εν μέρει εκείνο που είχα διαβάσει σε μια συνέντευξη του Αλεξάκη – ο οποίος δεν χρησιμοποιεί καθόλου υπολογιστές – απέχοντας απ’ τα social media αλλά και χάνοντας την ευκολία (αυτό είναι ένα μείον) να ρίξω μια ματιά ψάχνοντας για τυχόν χρήσιμες πληροφορίες για κάποιο κείμενο που γράφω. Η αίσθηση είναι πολύ ωραία, είμαι μέσα στα σκοτάδια, στο κρεβάτι μου και η διαδικασία φαίνεται για την ώρα να με εμπνέει. Το μόνο που δεν θέλω πολύ να σκέφτομαι  είναι ότι πρέπει σε τακτά χρονικά διαστήματα να περνάω τα γραπτά μου στον υπολογιστή. Δεν μπορεί να τα ’χει όλα κανείς ...