Η αληθινή ζωή του Σεμπάστιαν Νάιτ - Vladimir Nabokov

 

Τελικά με τον Ναμπόκοφ τα πάμε πολύ καλά. Τι μας λες; θα πείτε. Φίλοι είσαστε; Ας πούμε, όχι με τη στενή έννοια του όρου. Μας έχει αφήσει χρόνια πολλά, δε γίνεται. Αλλά τον αισθάνομαι κοντά μου. Δηλαδή κοντά σ' αυτό που για μένα είναι ο ιδανικός συγγραφέας. Τώρα δε περιμένατε εμένα να σας πω αν ο Ναμπόκοφ είναι μεγαλοφυής ή όχι. Αν γράφει σπουδαία ή όχι. Τέλος πάντων όμως, για να συνεχίσω και να εξηγήσω, στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, το πρώτο που έγραψε ο συγγραφέας στα αγγλικά, μου αρέσει η γραφή του, οι ιδέες του, ο τρόπος που ξετυλίγει την πλοκή, τα παιχνίδια του με τους χαρακτήρες.

'Η αληθινή ζωή του Σεμπάστιαν Νάιτ', σε μετάφραση Ανδρέα Αποστολίδη, θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο γραμμένο και σήμερα, έχει μια διαχρονική φρεσκάδα διατηρώντας παράλληλα τα στοιχεία της κλασικής λογοτεχνίας που αναζητάμε πολλές φορές στις μέρες μας και δεν βρίσκουμε. Άρα, θα έλεγα ότι έχει μια θαυμαστή ισορροπία, πατώντας στις αρχές του 20 αιώνα χωρίς να έχει παραμείνει εκεί και να βρίσκεται εκτός απ' το ένα τέταρτο του 21ου.

Είναι και το θέμα βέβαια γοητευτικό, ο αδελφός ενός διάσημου συγγραφέα, του Σεμπάστιαν Νάιτ, που έχει πεθάνει νέος, αναλαμβάνει να γράψει τη βιογραφία του αδελφού του διορθώνοντας τα κακώς κείμενα του γραμματέα του τεθνεόντος ο οποίος είχε ήδη προλάβει να συνθέσει τη δική του.

Ο αφηγητής, ως ο αδελφός Β., φωτίζει τη σχέση των δυο συγγενών, τη ζωή του Σεμπάστιαν αλλά και τη δική του, ακόμα και τα έργα, τα βιβλία του Νάιτ με τέτοιον τρόπο που κάνει τον αναγνώστη να αναρωτιέται αν όντως ο Νάιτ είναι υπαρκτό πρόσωπο και τα πονήματά του αληθινά.

Η φαντασία του Ναμπόκοφ, οι εσκεμμένες ασάφειες και τα αινίγματα είναι στοιχεία που κάνουν ακόμα πιο γοητευτικό ένα μυθιστόρημα που πραγματικά απόλαυσα. Πολύ ενδιαφέρον και το επίμετρο του μεταφραστή όπου μεταξύ άλλων μαθαίνουμε για τη χρήση του σκακιού στο χτίσιμο της ιδέας του βιβλίου.