Εγώ; - Peter Flamm

 

Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα το 'Εγώ;' σε μετάφραση της Μαρίας Μαντή, είχε περάσει ήδη ένα χρονικό διάστημα όπου τα σόσιαλ είχαν πάρει φωτιά, διάβαζα διθυράμβους, έβλεπα σχετικές αναρτήσεις... Ο συγγραφέας άγνωστος σε μένα, το βιβλίο γραμμένο αρχές του 20ου αιώνα. Ετοιμαζόμουν λοιπόν για κάτι κλασικό, για μια γραφή κλασική επίσης, κάτι σαν Zweig - αυθαίρετη επιλογή, μην τρελαίνεστε - και έπεσα πάνω στην πολύ κοφτή γραφή του Flamm, και την ταχύτατη εναλλαγή των προτάσεων σε σημείο που αρχικά με κούρασε κάπως. Υπήρχε και η προσμονή για κάτι πραγματικά μεγαλειώδες, κάτι το οποίο όμως δεν εισέπραττα στις πρώτες ας πούμε πενήντα σελίδες.

Μετά τα πράγματα άλλαξαν, συνήθισα το ύφος, 'μπήκα' περισσότερο στο περιεχόμενο και στην ψυχοσύνθεση του ήρωα. Μου άρεσε αυτή η αμφιβολία που δημιουργεί ο Flamm στον αναγνώστη, απ' την αρχή του βιβλίου και μέχρι τέλους, η αμφιβολία για το αν ο ήρωας είναι ο γιατρός Χανς ή κάποιος που τον υποδύεται έχοντας πάρει το διαβατήριό του από το άψυχο σώμα του στο πεδίο της μάχης - Βρισκόμαστε λίγο μετά τον Α' Πρώτο παγκόσμιο. 

Ο Χανς (;) επιστρέφει στους οικείους του και ο μόνος που αρνείται να τον αναγνωρίσει είναι ο σκύλος του. Οι επιπτώσεις ενός πολέμου ακολουθούν τον ήρωα παντού κι εκείνος μοιάζει να πασχίζει να βρει τον δρόμο του και να απαλλαγεί από αυτές. Το 'Εγώ;' διαβάστηκε εν πλω, μέσα σε λίγες ώρες. Μαζί μ' αυτό και το κατατοπιστικότατο επίμετρο της μεταφράστριας.

Διαβάστε το κι εσείς. Όπου θέλετε.

Ελάτε και στο Φεστιβάλ Βιβλίου, 5-21/9. Θα ναι ωραία.