Μη γράφετε Αρθούρος - Νάσια Διονυσίου

 

Το ότι στο βιβλίο της Διονυσίου υπάρχουν αποσπάσματα από το έργο του Αρθούρου Ρεμπώ, αποσπάσματα που έχουν μεταπλαστεί, για να χρησιμοποιήσω και τη λέξη στο οπισθόφυλλο, από την Κύπρια συγγραφέα, θα μπορούσα να το φανταστώ μια και σε αρκετά σημεία μου έδινε την εντύπωση ότι διάβαζα ποιήματα, εμβόλιμα, ενσωματωμένα στον υπόλοιπο πεζό λόγο. Κι αν κάτι ξεχωρίζει στο 'Μη γράφετε Αρθούρος' είναι η γραφή, ο μακροπερίοδος λόγος, ένας ωραίος στακάτος ρυθμός με συνειδητή απουσία του 'κόμμα', όπου η συγγραφέας προφανώς έκρινε σκόπιμο, καθώς κι ένα λεξιλόγιο ψαγμένο, πλούσιο, εν ολίγοις πλήρες.

Όμως αν έχει κανείς διαβάσει τα βιογραφικά του Ρεμπώ, ναι, είχε περάσει απ' την Κύπρο και ναι είχε κατηγορηθεί για τον θάνατο ενός εργάτη, και άλλα πολλά, ίσως σε κάποια σημεία να κουραστεί από αυτήν ακριβώς τη γραφή που περιέγραψα πιο πάνω της οποίας η πυκνότητα, για τα δικά μου γούστα, κάπου έπρεπε να 'αραιώνει'. Ή αν θέλετε να προχωράει παρακάτω. Ακούγεται πεζό σ' ένα κείμενο που μπλέκει το πεζό με το ποιητικό. Έλα όμως που αυτό ένιωθα, όχι συχνά, ενίοτε. Ενώ το γεγονός ότι το βιβλίο από μόνο του είναι μόνο 145 σελίδες καθώς επίσης το ότι δεν γνώριζα σχεδόν τίποτα για εκείνη την περίοδο, την Κύπρο του τότε, του 19 αιώνα - σάμπως γνωρίζουμε πολλά για την τωρινή; - και λίγα, επιγραμματικά, για τον βίο του Ρεμπώ, το έκαναν (το βιβλίο) άκρως ενδιαφέρον.

Οπότε, για να πάρετε μια ιδέα τι τελικά μου συνέβη: σαν να είχα μια ζυγαριά κι απ' τη μια υπήρχε η παραπάνω λέξη, 'ενδιαφέρον' κι απ' την άλλη η 'κούραση'. Τον περισσότερο χρόνο, δυο απογεύματα μου πήρε, έγερνε από τη μεριά της πρώτης, κάπου κάπου ανέβαινε κι απ' τη μεριά της δεύτερης. Η πρώτη όμως με κέρδισε κι έτσι έφτασα στο τέλος.

Τι σας γράφω, ε; Συνεχίστε τα μπάνια σας, μην προσπεράσετε όμως το 'Μη γράφετε Αρθούρος', βάλτε το στη λίστα γιατί έχει ενδιαφέρον και όχι μόνο.

Κι αφήστε τις ζυγαριές για άλλες χρήσεις.