Ubik - Philip K. Dick και Κατάλογος Απολεσθέντων - Judith Schalansky

 

Γιατί δυο βιβλία σε μια ανάρτηση; γιατί έτσι!

Πάμε να τα δούμε εν συντομία, όπως πάντα:

'Κατάλογος Απολεσθέντων', ωραίος ο τίτλος, ωραία η έκδοση, την έχει σχεδιάσει η ίδια η συγγραφέας όπως μας πληροφορεί στο εσωτερικό, ωραία και η ιδέα για τα κείμενα, ποια δηλαδή; εισαγωγικές παράγραφοι που αφορούν μέρη, τοποθεσίες, κτήρια, ιστορικά βιβλία, έργα από πρόσωπα αρχαϊκών χρόνων, στοιχεία από τα οποία εμπνέεται η Γιουντίτ Σαλάνσκυ για να συνθέσει τα δικά της κείμενα, σχεδόν απόλυτα συμμετρικά, 20σέλιδα νομίζω τα περισσότερα, άλλοτε παραμένοντας κοντά στην εκάστοτε εισαγωγή κι άλλοτε ξεφεύγοντας εντελώς αφήνοντας τον αναγνώστη να αναρωτιέται προς τι η αρχική αναφορά σε κάτι που δεν συνδέεται με τα παρακάτω. Η συγγραφέας έχει πολλές γνώσεις, φαίνεται, πλούσιο λεξιλόγιο - δεν ξέρω αν βοηθάει εδώ κι η εξαιρετική μετάφραση του Γιάννη Καλλιφατίδη - αλλά, για μένα, της λείπει στην μεγαλύτερη έκταση αυτού του πονήματος η 'ψυχή'. Αισθανόμουν σαν να παραθέτει γνώσεις, να τις διανθίζει με λογοτεχνικότητα, αποτυγχάνοντας μια εν τέλει πετυχημένη παντρειά. Πολλές φορές ξεκινούσε κινώντας μου το ενδιαφέρον για να συνεχίζει φλύαρα και βαρετά. Δε σας κρύβω ότι με το ζόρι έφτασα στο τέλος των 325 σελίδων κι αυτό επειδή εκτός του ότι μ' έπιασε το μαζοχιστικό μου, είχα και μια περιέργεια να δω αν κάπου θα ξέφευγε αποκαλύπτοντάς μου εκείνη την ιστορία που θα με έκανε να αλλάξω γνώμη. Τρέφω και τέτοιες ελπίδες, αν και συνήθως παρατάω τέτοιου τύπου βιβλία, αυτό τη γλίτωσε αλλά με εκνεύρισε κιόλας!

 Εντελώς αντίθετα τα συναισθήματά μου για το βιβλίο το οποίο προηγήθηκε αυτού, το Ubik. Η αλήθεια είναι ότι Philip K. Dick που να μην μου αρέσει δεν έχει βρεθεί ακόμα. Το Ubik σε μετάφραση Θεόδωρου Δ. Μαλτέζου είναι ένα μυθιστόρημα που σε μαγνητίζει από την αρχή, δε σ' αφήνει να 'ξεκουραστείς' αφού εξελίσσεται αδιάκοπα, και μαζί μ' αυτό οι σκέψεις του αναγνώστη ο οποίος θα βρεθεί να μεταφέρει κομμάτια του στην πραγματικότητα αφού όπως και άλλα έργα του Dick, οι απόψεις του και η οπτική του για τον άνθρωπο και την κοινωνία στην οποία ζει είναι διαχρονικές, η δε διορατικότητά του σε ό,τι αφορά τις μελλοντικές εξελίξεις, πάντα επίκαιρη. Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Έχουμε τους τηλέπαθους και τους προγνώστες, οι πρώτοι είναι σε θέση να γνωρίζουν τι γίνεται στο μυαλό σας και οι δεύτεροι να εμποδίζουν τους πρώτους απ' το να το κάνουν, έχουμε την εταιρεία του Ράνσιτερ η οποία έχει ως υπαλλήλους τους δεύτερους ή μήπως τους πρώτους, δεν έχει σημασία, και καλείται να αναλάβει ως δουλειά να αναχαιτίσει τηλέπαθους ή προγνώστες οι οποίοι έχουν παρεισφρύσει σε μια επιχείρηση. Ελάτε όμως που όλο αυτό είναι ενέδρα, μια τρομοκρατική επίθεση κατά του Ράνσιτερ και της εταιρείας του; Δε θα πω περισσότερα. Η αρχικά αστυνομικής φύσεως υπόθεση διακλαδίζεται σε υπαρξιακά μονοπάτια, σε καυστικό σχόλιο για το σύστημα και την υπερεκμετάλλευση του καταναλωτή, στην ματαιότητα της αναζήτησης για αθανασία, στη σωτηρία της ψυχής και άλλα ωραία που θα το ανακαλύψετε εσείς γιατί πρέπει να το διαβάσετε!

 ΥΓ: Καλά, αμά δε θέλετε, εσείς θα χάσετε!