Κόκκινα φύλλα - William Faulkner

 

Πρώτο βιβλίο για το 22 - για την ακρίβεια δεύτερο, αλλά ο 'Χιλιανός ποιητής' δεν με κέρδισε, τον άφησα κάπου στη μέση - πρώτο λοιπόν, και τι έκδοση! Από που να το πιάσω και που να τ' αφήσω. Υπέροχο εξώφυλλο, βαρύ χαρτί, εξαιρετικό επίμετρο και τέλος αυτό που έτσι κι αλλιώς είναι η ουσία του: Τι κείμενο!

Το διήγημα αυτό του Φώκνερ, βατό όπως και το 'Ο αχυρώνας φλέγεται' απ' την ίδια σειρά της Κίχλης οπότε μην τρομάζετε - είναι από τα ωραιότερα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Και αγαπώ ιδιαίτερα τη μικρή φόρμα την οποία θεωρώ και πολύ απαιτητική.

Οι ιθαγενείς 'Τρίτο Μπάσκετ' (μη γελάτε!) και 'Μπέρυ' αναζητούν τον νέγρο υπηρέτη του αρχηγού τους που μόλις τους άφησε χρόνους και που για να ταφεί πρέπει να πάρει μαζί του το άλογό του, τον σκύλο του και τον σκλάβο του. Αυτή είναι πάνω κάτω η μικρή ιστορία. Η μεγάλη είναι η γραφή του Φώκνερ, πλούσια, σφιχτά δεμένη, γοητευτική, το θέμα του θανάτου καθώς και η ανατροπή του κατεστημένου που μας παρουσιάζει μια ινδιάνικη φυλή παρηκμασμένη, διεφθαρμένη, να έχει έγχρωμους υπηρέτες.

Εκτενέστατο το επίμετρο του Παλαβού, θα σας δώσει τις λεπτομέρειες στις οποίες δεν συνηθίζω να μπαίνω. Δεν έχω να γράψω κάτι άλλο εκτός από το να επαναλάβω μια επιθυμία μου: να κυκλοφορήσει κάποτε το Collected Stories με τα διηγήματα του Φώκνερ στα ελληνικά.