Διακοπών αναγνώσματα

   

Τρία βιβλία σε μια ανάρτηση. Τρία καλοκαιρινά αναγνώσματα που με συντρόφεψαν στις διακοπές με το τρίτο, το βιβλίο του Μπάνβιλ να είναι μια αναγκαστική επιλογή – το αγόρασα από τοπικό βιβλιοπωλείο -  μια και αγαπημένο μέλος της οικογενείας είχε πάρει το Kindle  μου χωρίς να το αφήσει μέχρι να τελειώσουν.

Θα ξεκινήσω από την Είσοδο στον πόλεμο, ένα βιβλίο του Καλβίνο με τρεις ιστορίες, ουσιαστικά αυτοβιογραφικές που τοποθετούνται χρονικά στο ξεκίνημα του Β’ Παγκοσμίου στην Ιταλία. Εδώ δεν έχουμε δείγματα από τις μετέπειτα πειραματικές αναζητήσεις του συγγραφέα, έχουμε όμως περιγραφές από τις μετακινήσεις των Ιταλών  αγροτών στο βόρειο τμήμα της χώρας, την πρώτη επαφή του ήρωα με τους πρόσφυγες, μια πόλη στα σύνορα με τη Γαλλία που έχει λεηλατηθεί καθώς και την επιτήρηση σχολείων από μαθητές του Λυκείου κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιδρομών. Δεν έχω ‘πέσει’ ακόμα σε βιβλίο του Καλβίνο που να μην είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον και πάντα καλογραμμένο. Κι αυτό λοιπόν, δίχως να αποτελεί εξαίρεση, πήρε τη θέση του δίπλα στα υπόλοιπα ενός από του αγαπημένους μου συγγραφείς.

Περνώντας στο Παιδί της τρικυμίας της Atwood, ένα βιβλίο γραμμένο για το Hogart Shakespeare Project , ‘μπήκα’ αμέσως στην ιστορία που με μαεστρία έχτισε η Καναδή συγγραφέας και την απόλαυσα μέχρι την τελευταία σελίδα. Στο βιβλίο υπάρχει η περίληψη του πρωτότυπου έργου του Σαίξπηρ αν και ακόμα κι αν κάποιος δεν την γνωρίζει και δεν μπει στον κόπο να τη διαβάσει, η συγγραφέας θα του την αποκαλύψει βήμα-βήμα καθώς ξεδιπλώνει την παράλληλη ιστορία του καλλιτεχνικού διευθυντή Φίλιξ που πέφτει θύμα προδοσίας από τον βοηθό του.

Η Atwood διαμορφώνει την ιστορία της πατώντας πάνω στην Τρικυμία, χρησιμοποιώντας μπόλικο χιούμορ μέσα από την πρωτότυπη ιδέα του ανεβάσματος του έργου σε μια φυλακή. Εννοείται ότι σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Έχοντας λοιπόν τελειώσει ένα μυθιστόρημα που είχε ως βάση τον Σαίξπηρ μάλλον πήρα φόρα, και μη βρίσκοντας κάτι άλλο που να μου κινήσει την περιέργεια σε ένα βιβλιοπωλείο με περιορισμένες επιλογές, διάλεξα το τελευταίο βιβλίο του Μπάνβιλ που, μαντέψτε, βασίζεται κι αυτό με τη σειρά του σε έναν πολύ γνωστό συγγραφέα.

Η κυρία Όσμοντ συνεχίζει την ιστορία της ηρωίδας του Henry James από κει που την άφησε ο συγγραφέας στο Πορτρέτο μια κυρίας. Στη συνέχεια λοιπόν της ιστορίας, η Ίζαμπελ Όσμοντ μόλις έχει παραστεί στην κηδεία του αγαπημένου της ξαδέλφου ενώ ετοιμάζεται να επιστρέψει στη Ρώμη για αντιμετωπίσει τον σύζυγό της, γνωρίζοντας ήδη για την παράλληλη σχέση του με την κοινή τους φίλη Μερλ.

Το βιβλίο του Ιρλανδού συγγραφέα θυμίζει κλασικό μυθιστόρημα εποχής χωρίς όμως να καταφέρνει να είναι κάτι παραπάνω από αυτό ακριβώς. Κατάφερα να το τελειώσω, αλλά θα μπορούσα κάλλιστα να το είχα παρατήσει οποιαδήποτε στιγμή. Παρόλη την εξαιρετική μετάφραση της Κοβαλένκο οι περιπλανήσεις της κυρίας Όσμοντ, οι σκέψεις της και η πορεία της μέχρι το τέλος μου κρατούσαν συντροφιά κάποιες ώρες στην παραλία φλερτάροντας με την αδιαφορία.