Ινστιτούτο Ρύθμισης Ρολογιών - Ahmet Hamdi Tanpınar

Το Ινστιτούτο ρύθμισης ρολογιών έχει έναν τίτλο που δύσκολα προσπερνάς. Σου εξάπτει την περιέργεια, ναι, ένας τίτλος! Άλλες φορές μπορεί να είναι ένα εξώφυλλο. Αν και αυτό δε μου συμβαίνει πια, πολύ δύσκολο. Ο τίτλος όμως; Μετά βλέπεις και μια ανάρτηση ενός καλού φίλου του οποίου τη γνώμη και το μπλογκ εκτιμάς (δε με πληρώνει, από μόνος μου τον προβάλω, χεχε) κι έπειτα έρχεται το τελικό χτύπημα: βλέπεις το βιβλίο ελάχιστα μεταχειρισμένο σε πάγκο. Το παίρνεις και κάποια στιγμή το διαβάζεις - κάτι μήνες μετά, παρεμβλήθηκαν άλλα, τι να κάνουμε;

Το μυθιστόρημα του άγνωστου σε μένα αλλά πλέον εν μέρει γνωστού Τάνπιναρ ήταν απολαυστικό. Αυτή είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται, ίσως επειδή υπάρχει αρκετό χιούμορ και μια σχετική ελαφράδα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το περιεχόμενο στερείται σοβαρότητας ή ποικίλων σκέψεων και ιδεών ιδαίτερου ενδιαφέροντος. Θα συμφωνήσω εδώ με τον Μουζίλη στο ότι μου θύμισε κι εμένα τη Συνείδηση του Ζήνωνα, αν θα τολμούσα να το πω, υφολογικά.

Το Ινστιτούτο ρύθμισης ρολογιών είναι μάλλον η αφετηρία για να σκιαγραφήσει ο συγγραφέας την κοινωνία, τους θεσμούς της καθώς και τη θέση της χώρας του σε έναν κόσμο που εξελίσσεται ραγδαία. Αναμφίβολα προτεινόμενο!

Επίσης: Καλό Φθινόπωρο!