Πετρούπολη - Andrei Bely

Υπάρχει η αισθητική πλευρά αυτού του μυθιστορήματος. Οι περιγραφές σε αρπάζουν απ' τις πρώτες σελίδες και η αλήθεια είναι πως σε ξενίζουν στην αρχή γιατί φαντάζουν πολλές, αλλά καθώς το βιβλίο προχωράει, τα χρώματα γίνονται απαραίτητα, οι λεπτομέρειες σε βοηθούν να μπεις στο κλίμα, οι επαναλήψεις αποσπασμάτων δίνουν ένα ρυθμό σε ένα δύσκολο ανάγνωσμα, απαιτητικό όπου η Πετρούπολη δεσπόζει διεκδικώντας ίσο μερίδιο μ' αυτό των πρωταγωνιστών.

Η επερχόμενη επανάσταση του 1905 στην Ρωσική πρωτεύουσα βρίσκει εχθρούς και υποστηρικτές κάτω απ' την ίδια στέγη, τον Οίκο των Αμπλεούχοφ όπου ο πατέρας Απόλλων, ένας γερουσιαστής που υποστηρίζει το καθεστώς και ο γιός του Νικολάι που μοιάζει να θέλει να εναντιωθεί σ' αυτό συγκρούονται, με τον δεύτερο να εμπλέκεται σε ένα σχέδιο δολοφονίας του πρώτου από τρομοκράτες που προετοιμάζουν την εξέγερση. Οι σουρεαλιστικές πολλές φορές περιγραφές του αστικού τοπίου καθώς και των σκέψεων των δυο ηρώων αποτελέσαν τα στοιχεία που με εντυπωσίασαν και που για μένα έχτισαν τη γοητεία του βιβλίου. Επίσης η ζοφερή ατμόσφαιρα - δύσκολο να μην σε ελκύει κι ας γίνεται κάπου κάπου καταπιεστική - καθώς και η ιστορική περίοδος που με έβαλε στη λογική να ψάξω κάποια πράγματα για εκείνη την εποχή συνετέλεσαν στο να κατατάξω την 'Πετρούπολη' σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αναγνώσματα της φετινής χρονιάς.

Υ.Γ.: Διαβάστε και το Επίμετρο.