Ομαδικό πορτρέτο με μια κυρία - Heinrich Böll

Το βιβλίο του Μπελ με κέρδισε απ' τις πρώτες σελίδες. Κι αυτό γιατί διαφάνηκε αμέσως το χιούμορ, η ειρωνεία, ο σαρκασμός που το διαπνέει μέχρι το τέλος. Η αλήθεια είναι πως διαβάζοντας για το πορτραίτο της Λένι που είναι ουσιαστικά ένα σύνολο από μικροπορτραίτα αυτών που έζησαν γύρω της και δίνουν στοιχεία για τη ζωή της, αισθάνθηκα πως ο Μπελ διαχειρίζονταν το ιστορικό βάρος της εποχής με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τόσους και τόσους που έχουν γράψει για την ναζιστική Γερμανία και τον πόλεμο. 

Δεν χωράει αμφιβολία ότι υπάρχει η καυστικότητα με την οποία αντιμετωπίζει την πατρίδα του, αλλά ο τρόπος που προσεγγίζει το θέμα ίσως τοποθετεί την ένταση σε χαμηλότερα επίπεδα επιτυγχάνοντας όμως ένα αποτέλεσμα το οποίο έχει περισσότερο ενδιαφέρον απ' ότι θα συνέβαινε σε κάποιο μυθιστόρημα με συμβατικό (;) τρόπο ανάπτυξης.

Οφείλω βέβαια να παραδεχθώ πως κάθε τι που ξεφεύγει από την πεπατημένη, παρουσιάζει για μένα αυξημένο ενδιαφέρον, αρκεί να μην με κουράσει. Κάτι που δε συνέβη με το Πορτρέτο. Αντίθετα, μόνο υπερθετικά θα μπορούσα να εκφραστώ για την αναγνωστική εμπειρία. Και θα αναζητούσα ευθύς αμέσως κάποιο άλλο του ίδιου συγγραφέα αν δεν σταματούσε η ατελείωτη λίστα με τα αδιάβαστα. Σπρώχνονται τώρα να βγουν μαζί δυο - τρία και να διεκδικήσουν τον χρόνο μου. Ευτυχώς όρεξη υπάρχει μεγάλη.

Διαβάστε το Πορτρέτο, είναι εξαιρετικό!