Οι άγριοι ντετέκτιβ (Los detectives salvajes) - Roberto Bolaño

To 1975 ο Roberto Bolaño κι ο μεξικάνος Mario Santiago Papasquiaro ιδρύουν το κίνημα των infrarrealistas. Είκοσι ποιητές αποτελούν τον πυρήνα μιας ομάδας καλλιτεχνών που θα 'ρθουν αντιμέτωποι με το κατεστημένο έτσι όπως εκείνο διαμορφώνονταν την περίοδο της προεδρίας του Luis Echeverría στο Μεξικό. Εκτός από συγκεντρώσεις κατά τις οποίες πραγματοποιούνταν αναγνώσεις ποιημάτων αλλά και την εκδοτική παρουσία τους σε έντυπα εκείνης της περιόδου, συχνά πυκνά σαμποτάριζαν αναγνώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, απονομές βραβείων ή άλλες δραστηριότητες ποιητών που ανήκαν στην ομάδα των προστατευόμενων από την κυβέρνηση. 

Διαβάζοντας αυτές τις πληροφορίες απ' το διαδίκτυο πήρα μια γεύση από το υλικό που αποτέλεσε τη βάση για τους 'Άγριους Ντετέκτιβ' του χιλιανού συγγραφέα. Στο βιβλίο, όπως και στην τοτινή πραγματικότητα πρωταγωνιστούν δύο πρόσωπα: ο χιλιανός Arturo Belano και ο μεξικάνος Ulises Lima, οι οποίοι και ιδρύουν το κίνημα των real visceralistas (μη μου ζητάτε μετάφραση γιατί δεν μπορώ να το αποδώσω). Μια ομάδα κι εδώ ποιητών, οι οποίοι μεταξύ άλλων αμφισβητούν και τον ίδιο τον Octavio Paz.

Αφήνοντας κατά μέρους τις διαμάχες που έχουν αληθινή βάση - υπάρχουν πρόσωπα υπαρκτά, μπαίνει κανείς σε ένα ανεξάντλητο ανθολόγιο ιστοριών, μικρών διηγημάτων, που οι περισσότερες ή τα περισσότερα αν θέλετε, συναντούν ή σχετίζονται με κάποιο τρόπο με τους δύο κεντρικούς ήρωες. Κι εδώ για μένα κρύβεται η μαγεία του μεγάλου αυτού συγγραφέα. Στην αφήγηση ιστοριών που έχουν πάντα ενδιαφέρον, μια αμεσότητα και μια απλότητα που σε αιχμαλωτίζει. Πόσο μεγάλο μπορεί να ήταν το μυαλό αυτού του συγγραφέα για να δημιουργεί μια ολόκληρη κοινωνία που περιστρέφεται γύρω από δύο ποιητές. Και πόσο όμορφα παίζει με το ύφος, τον ρυθμό και τη γλώσσα. Σαν κάποιος να του ζητάει κάθε λίγο και λιγάκι να αλλάζει το στυλ του για να έχει περισσότερη ποικιλία.

Σεξ, ναρκωτικά, ποίηση με φόντο το Μεξικό αλλά και την Βαρκελώνη, το Παρίσι.

Το 2666 ήταν σκοτεινό, εμμονικό, ψυχαναγκαστικό. Οι Άγριοι Ντετέκτιβ μοιάζουν λουσμένοι με περισσότερο φως, χαλαρότερο ρυθμό κι ένταση κι αποτελούν μια αναγνωστική περιπέτεια που ξεχειλίζει από την ιδιαιτερότητα του Bolaño.