Πάρα πολλή ευτυχία - Alice Munro

Μερικές φορές μου συμβαίνει να διαβάζω διηγήματα και το ένα να μπαίνει μέσα στο άλλο. Να μπερδεύονται πρόσωπα, τοποθεσίες, χαρακτήρες. Θα μου πείτε μήπως δεν δίνεις την πρέπουσα σημασία όταν τα διαβάζεις; Δεν νομίζω ότι στην περίπτωση της Μunro δεν το έκανα. Απ' την άλλη πάλι, αυτά που αισθάνθηκα ότι διαφοροποιούνται περισσότερο απ' τα υπόλοιπα ήταν κι αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ, τόσο όμως που να τα θεωρώ μικρά - λόγω φόρμας κι όχι αξίας - αριστουργήματα (Για Παιχνίδι, Πρόσωπο, Διαστάσεις, Πεζό, Γουένλοκ Έτζ).

Τα περισσότερα διαδραματίζονται στην ευρύτερη περιοχή του Οντάριο,  στον Καναδά, την γενέτειρα της Munro. Στα κείμενα της συναντά κανείς ηρωίδες που ξεκινάνε απ' την μικρή τους ηλικία, γυναίκες με προβλήματα στις οικογενειακές τους σχέσεις, φίλιες με τραγική κατάληξη, κλειστές επαρχιακές κοινωνίες. Το ομότιτλο διήγημα, βασισμένο στην ιστορία της Σοφία Κοβαλέφσκι ενός υπαρκτού προσώπου, ήταν και αυτό που μου φάνηκε κάπως κουραστικό αν και ενδιαφέρον μια και ακουμπούσε σε πραγματικά γεγονότα.

Η γραφή της Munro είναι απλή, άμεση, γοητευτική. Τα διηγήματα τα σκέφτεσαι αφού τελειώσεις το βιβλίο και επανέρχεσαι ανοίγοντας το για να ξαναδιαβάσεις κάποια από αυτά. Kι αν είσαι και λάτρης των διηγημάτων όπως εγώ ....