Έτσι ξεκινάει το κακό (Así empieza lo malo) - Javier Marías

Ο Javier Marías είναι δύσκολος. Όχι γιατί χρησιμοποιεί εξεζητημένο λεξιλόγιο (πλούσιο σίγουρα). Είναι ευχάριστα δύσκολος γιατί ξεκινάει μια πρόταση και την τελειώνει μετά από μια σελίδα και μέσα σ' αυτή στριφογυρίζει έννοιες που κάνουν το μυαλό σου να περιστρέφεται μαζί τους.

Ο Javier Marías είναι γοητευτικός. Διότι η έννοια στην οποία αναφέρεται, είναι μια απ' αυτές που την έχω περάσει κι εγώ γενεές δεκατέσσερις στο ξερό μου αλλά στο κείμενό του την ανακαλύπτω ξανά, τη σκέφτομαι, την αμφισβητώ όπως το κάνει και εκείνος μέσα απ' τους ήρωες του. Όταν αφήνω το βιβλίο του και το ξαναπιάνω κάποια άλλη στιγμή, χρειάζομαι μερικά λεπτά για να εγκλιματιστώ στην γραφή του. Είναι πυκνό το γράψιμο του αλλά κάθε άλλο παρά αρνητικό σαν στοιχείο, όπως κάλλιστα μπορεί να προκύψει σε έναν άλλο συγγραφέα.

Ο Marías - ξέρω, σας ζάλισα - κουράζει ευχάριστα, φορές φορές ηδονικά. Και σ' αυτό του το τελευταίο βιβλίο το κάνει προβάλλοντας μέσα από τα διαδραματιζόμενα που ως συνήθως δεν είναι και πολλά τη σχέση που έχει ο καθένας με την αλήθεια. Πως την αποδέχεται, την αγνοεί, την κρύβει. Πως παγιδεύεται μέσα σ' αυτήν ή την αφήνει απέξω για να μην τον πληγώσει.

Ο Eduardo Muriel, σκηνοθέτης που σχετίζεται με υπαρκτά πρόσωπα όπως ο ηθοποιός Herbert Lom (περισσότερο γνωστός ως το αφεντικό του αμίμητου Πήτερ Σέλερς στον Ροζ Πάνθηρα),  ο παραγωγός HarryTowers ή ο θείος του ίδιου του Marias Jess Frank, προσλαμβάνει ως γραμματέα τον 23άχρονο Juan De Vere ο οποίος θέλοντας και μη θα εισχωρήσει στα μυστικά του ίδιου του Muriel αλλά και της γοητευτικής γυναίκας του Beatriz. Μένοντας κάτω απ' την ίδια στέγη θα αναμοχλεύσει το παρελθόν τους - βρισκόμαστε στην δεκαετία του 80 όπου οι μνήμες απ' τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο είναι πολύ νωπές - για να βρει απαντήσεις και θα βρεθεί αντιμέτωπος με οδυνηρές αλήθειες που συνδέονται με τις ζωές και των δύο.

Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί ένα ακόμα εξαιρετικό δείγμα γραφής του Marías που δικαίως θεωρείται ως ο επικρατέστερος σύγχρονος Ισπανός συγγραφέας για να κερδίσει - για φέτος δεν το βλέπω - κάποια στιγμή το Νόμπελ. Είναι απ’ τις λίγες φορές που διαβάζω ένα βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε κι αυτό μάλλον λέει πολλά για την αγάπη που έχω στον συγκεκριμένο. Φαντάζομαι ότι σύντομα θα μεταφραστεί και στα ελληνικά, μην το προσπεράσετε!