14 - Jean Echenoz

Γαλλία, αυγή του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Ο Αντίμ έχει βγει για μια βόλτα με το ποδήλατό του όταν σταματώντας σε ένα ύψωμα ακούει όλες τις καμπάνες τις περιοχές να ηχούν. Λίγες μέρες αργότερα θα βρεθεί στα θεάτρα πολέμου μαζί με άλλους τέσσερις φίλους του. Είχα γνωρίσει τον Εσενόζ μέσα απ' το 'Ραβέλ' το οποίο και με είχε κερδίσει παρόλο που το θέμα από μόνο του, ο ίδιος ο Ραβέλ θα με τραβούσε έτσι κι αλλιώς .

Σ' αυτή τη νουβέλα ο Εσενόζ μας μεταφέρει στο κλίμα της εποχής, μας περιγράφει με λεπτομέρεια τον πόλεμο - η μετάφραση του Α. Κυριακίδη είναι έξοχη (χρειάστηκα και λίγο λεξικό!) - μέσα από μια ιστορία που φθάνει γρήγορα στο τέλος της αφήνοντας μου μια γεύση ανικανοποιήτου. Όταν βρίσκεσαι μπροστά σε ένα τόσο καλογραμμένο κείμενο, με εικόνες που εμφανίζονται τόσο γλαφυρά μπροστά σου, έχεις την επιθυμία να συνεχιστεί αυτό το ταξίδι. Ξέρεις όμως απ' τον όγκο του βιβλίου ότι πολύ σύντομα θα βρεθείς στο τέλος και αναρωτιέσαι γιατί ο Εσενόζ δεν μας χάρισε μερικές σελίδες ακόμα. Παρόλα αυτά το 14 είναι ένα βιβλίο που προσφέρει μεγάλη αναγνωστική ικανοποίηση  και δεν θα απογοητεύσει τους βιβλιόφιλους.