Η Δεσποινίδα - Ίβο Άντριτς

Αν το βιβλίο του Ίβαν Αντριτς θα μπορούσε να έχει ένα και μόνο χρώμα αυτό θα ήταν το γκρίζο. ‘Η Δεσποινίδα’ είναι ιδανική για ένα φθινοπωρινό απόγευμα όταν τα σύννεφα θα έχουν σκεπάσει την πόλη και ένα ζεστό τσάι θα βρίσκεται στο τραπεζάκι δίπλα στο παράθυρο. Αν αρχίσει να βρέχει ακόμα καλύτερα. Η ιστορία της Ράικα διαδραματίζεται στις αρχές του 20 αιώνα στην Βοσνία πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Στο νεκροκρέββατο του πατέρα της ορκίζεται να ακολουθήσει πιστά σε όλη της την ζωή την βασική του συμβουλή. Να κάνει πάση θυσία οικονομία.

Το πορτρέτο μιας γυναίκας τοκογλύφου δεν θα μπορούσε να αποδοθεί πιο πιστά αλλά και πιο λογοτεχνικά. Αυτή η λεπτή γραμμή που διαχωρίζει ένα χαρακτήρα απ’ το να είναι ολότελα ρεαλιστικός είναι για μένα και η γοητεία αυτού του βιβλίου. Γιατί τα φώτα είναι συνεχώς στραμμένα πάνω στη Ράικα, αφήνοντας στο περιθώριο οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που πλαισιώνει το δράμα της. Η πυκνή γραφή του Άντριτς επιβάλλει στον αναγνώστη ένα αργό ρυθμό και ήταν το μόνο στοιχείο που με έκανε μερικές φορές να δυσανασχετήσω αφού ήθελα να προχωρήσω παρακάτω και ένοιωθα τις σελίδες να αρνούνται να γυρίσουν. Συμβουλή: Διαβάστε το μετά το Θέρος