Ο ταξιδιώτης του αιώνα - Andrés Neuman

‘ Ο ταξιδιώτης του αιώνα’ (El viajero del siglo) είναι ένα μυθιστόρημα του 19 αιώνα, γραμμένο τον 21^ο (2009). Ο Hans είναι ένας περιπλανώμενος μεταφραστής που καταλήγει μια νύχτα σε μια μικρή  γερμανική πόλη όπου θα συναντήσει και θα ερωτευθεί την Σοφί, μια δυναμική γυναίκα με καλλιτεχνικές ανησυχίες  η οποία είναι ήδη λογοδοσμένη σε ένα πλούσιο ευγενή χωρίς τις ανάλογες ευαισθησίες. Απλοϊκό θα μπορούσε να πει κανείς, χιλιογραμμένο στην βασική του ιδέα επίσης. Μονάχα που εδώ ο τρόπος είναι αυτό που μετράει και είναι αυτός που το κάνει να ξεχωρίζει απ’ τον σωρό. Ο συγγραφέας Andrés Neuman (Αργεντινή, 1977) προσεγγίζει με νεανική ορμή τους ήρωες του, σκιαγραφεί την εποχή μετά την κυριαρχία του Ναπολέοντα στην Ευρώπη και εξισορροπεί το παλιό με μια φρέσκια οπτική που το κάνει επίκαιρο. Στο κέντρο του μυθιστορήματος εκτός απ’ τους πρωταγωνιστές παρακολουθούμε τις συγκεντρώσεις που γίνονται κάθε Παρασκευή στο πλούσιο σπίτι της Σοφί όπου γίνονται συζητήσεις για λογοτεχνία, μουσική, πολιτική, φιλοσοφία και θρησκεία. Συζητήσεις δοσμένες μέσα από γρήγορους διαλόγους οι οποίοι έχουν μάλιστα το χαρακτηριστικό ότι πολλές φορές δεν περιμένει ο ένας τον άλλο να ολοκληρώσει τη φράση του και συνεχίζει μετά απ’ τα δύο τρίτα της. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην μουσική και την ποίηση που αποτελεί και το αντικείμενο των μεταφράσεων του Hans. Εύκολα μπορεί να δει κανείς μέσα από τους προβληματισμούς των χαρακτήρων να καθρεφτίζεται η κοινωνία και ο κόσμος όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Μέσα από την σύγχρονη γραφή του Neuman διαφαίνεται η κλασική του παιδεία αλλά και η μεγάλη ικανότητα του να φτιάχνει ένα παραμύθι για μεγάλους. Κάπου βέβαια μέσα σ’ όλα αυτά υπάρχει και μια διάθεση να συμπεριλάβει κάθε στοιχείο της σύγχρονης λογοτεχνίας προσθέτοντας και ένα συστατικό που προσωπικά μου φάνηκε άσκοπο. Μια παράλληλη ιστορία μυστηρίου η οποία υποφώσκει για μεγάλο μέρος του βιβλίου χωρίς ποτέ να αποκτά μια ιδιαίτερη ένταση ή ένα ιδιαίτερο ρόλο μέσα σ’ αυτό.

‘Ο ταξιδιώτης του αιώνα’ δεν έχει μεταφραστεί ακόμα στη γλώσσα μας – ποιος ξέρει γιατί – αν και έχει τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις και μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες.