Εγώ κι εσύ - Νικολό Αμανίτι

Όταν διαβάζεις το ένα βιβλίο πίσω απ’ το άλλο, όταν τα κείμενα είναι συνήθως ενδιαφέροντα και καλογραμμένα, έρχεται μια στιγμή ή πολλές μέσα σε ένα χρόνο που περιμένεις εκείνο που θα ξεχωρίσει. Που θα μπει στην λίστα με τα καλύτερα που διάβασες φέτος. Σε μια τέτοια στιγμή ήρθε και το βιβλίο του Αμανίτι και δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Είναι ένα μικρό σε έκταση μυθιστόρημα, μια νουβέλα που δείχνει από τις πρώτες σελίδες της την λογοτεχνική ποιότητα του συγγραφέα αλλά δεν καταφέρνει μέχρι το τέλος να ξεπεράσει το καλό και να προσεγγίσει αυτό που πολύ θα ήθελα να είναι. Δηλαδή ένα εξαιρετικό βιβλίο. Φαντάζομαι ότι με τα βιβλία συμβαίνει με τα χρόνια αυτό που μου συνέβη και με την μουσική. Μετά τους κλασικούς συνθέτες και την jazz στην χρυσή της εποχή, τα διαμάντια είναι δυσεύρετα. Βέβαια, στην λογοτεχνία τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά επειδή ασχολούμαι πολύ μ’ αυτήν ενώ δεν συμβαίνει πια το ίδιο και με την μουσική. Όσο περισσότερο διαβάζεις τόσο πιο απαιτητικός γίνεσαι. Οι προτιμήσεις σου διαμορφώνονται με το πέρασμα του χρόνου και οι ανοχές σου μειώνονται. 
Περίληψη από την ιστοσελίδα του Καστανιώτη:
Το βιβλίο μιλάει για έναν έφηβο που καλείται να αναμετρηθεί με τους συνομήλικούς του. Είναι μια τρομερή δοκιμασία στην οποία σπανίως αναφερόμαστε. Ο Λορέντσο, ο πρωταγωνιστής, είναι ένα βασανισμένο αγόρι, κλεισμένο στον εαυτό του, εξόριστο στον κόσμο του. Δεν έχει φίλους. Βιώνει την οικογένεια και το σχολείο ως στοιχεία ξένα σε αυτόν. Νιώθει όμως την παρόρμηση να αλλάξει: διότι διαισθάνεται ότι δεν υπάρχει μέλλον για όποιον διαφοροποιείται από τους άλλους. Και τότε αποφασίζει να ακολουθήσει μια στρατηγική που θα τον κάνει να μοιάζει με τους άλλους.