Άρωμα Πάγου - Yoko Ogawa

 

Πέρασε αρκετός καιρός από την τελευταία μου ανάρτηση εδώ, πέρασαν και δυο βιβλία απ' τα χέρια μου που δεν κατάφερα να τα διαβάσω - ένα του Gospodinov 'Περί φυσικής της μελαγχολίας', διάβασα τα δυο τρίτα κι ένα του Falkner 'Apollokalypse' ούτε το ένα τέταρτο - κι έρχομαι τώρα να γράψω δυο λόγια για ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ. Το 'Άρωμα Πάγου' της Ογκάβα είναι το τρίτο βιβλίο δικό της που διαβάζω και για μένα μέχρι στιγμής το καλύτερο. Πριν λίγα χρόνια είχα διαβάσει την 'Αστυνομία της μνήμης' και αρκετά χρόνια πιο πίσω 'O αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή'.

Ο σύντροφος της Ρυόκο, ο αρωματοποιός Χιρογιούκι αυτοκτονεί μετά την επέτειο ενός έτους της σχέσης τους και εκείνη αναζητά ίχνη από το παρλεθόν του προσπαθώντας να ξεπεράσει τον χαμό του. Συναντά τον Άκιρα, αδελφό του Χιρογιούκι ο οποίος της αποκαλύπτει πτυχές του χαρακτήρα του τις οποίες δεν γνώριζε. Ανακαλύπτει το πόσο χαρισματικός ήταν ο σύντροφός της, γνωρίζει την μητέρα του, έρχεται σε επαφή με μια παλιά συμμαθήτριά του κι όλα αυτά με φόντο τους αριθμούς, τα μαθηματικά και των κόσμο των αρωμάτων. Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου αλλά και η διαπίστωση ότι αυτό πάντα κρύβει κάποια μυστικά μικρά ή μεγάλα αποτελούν τον πυρήνα του βιβλίου, στοιχεία που η Ογκάβα μας παρουσιάζει με έναν λιτό, εσωτερικό τρόπο γραφής που σε κερδίζει. Ή που τουλάχιστον κέρδισε εμένα. Προτεινόμενο.