Ένας άνθρωπος που κοιμάται - Georges Perec

 

Διαβάζω στο επίμετρο ότι ένα απ' τα αγαπημένα βιβλία του Περέκ ήταν το 'Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς' του Μέλβιλ και ότι επιθυμούσε να γράψει ένα κείμενο που να το ακολουθεί πιστά χωρίς να είναι βέβαια το ίδιο. Ο Περέκ θα περάσει μια περίοδο με κατάθλιψη δέκα περίπου χρόνια πριν την έκδοση του βιβλίου αυτού. Εδώ λοιπόν διαφαίνεται η σκιαγράφηση μιας τέτοιας κατάστασης μέσα από την απόφαση του πρωταγωνιστή να παραιτηθεί από τη συμβατική πορεία της ζωής και να ασπαστεί την αδιαφορία και την απαξίωση του χρόνου. Με οξύτατη παρατηρητικότητα στα προφανή αλλά και τα καλά κρυμμένα στην ψυχολογία ενός ανθρώπου, περιφέρεται μέσα και έξω από την υπόστασή του προσφέροντας στον αναγνώστη ένα σκοτεινό μα και συνάμα άκρως γοητευτικό κείμενο.

Γύρισα πολλές φορές σε πολλά σημεία του βιβλίου - ό,τι και να πει κανείς για τη μετάφραση του Α. Κυριακίδη θα 'ναι λίγα - για να τα ξαναδιαβάσω και ακόμα και τώρα που το έχω τελειώσει αισθάνομαι να με τραβάει σαν μαγνήτης για να το ξεφυλλίσω εκ νέου. Οι εκατό και κάτι σελίδες του είναι πυκνές, δεν αφήνουν περιθώρια για βιασύνες, προτρέποντας όποιον βρεθεί εντός του να αναλογιστεί και τη δική του κοσμοθεωρία. Πολλά είπα. Πάρτε το!