Η μυστική ιστορία - Donna Tartt

Η αλήθεια είναι πως το βιβλίο προχωρούσε αργά για αυτό που έμοιαζε να είναι. Τουτέστιν ένα page turner. Δηλαδή πόσο αργά; Εντάξει, μη φανταστείτε ότι οι σελίδες ‘κόλλαγαν’ μεταξύ τους γεμάτες από ποιοτικά ξεσπάσματα τα οποία μου έπαιρνε χρόνο για να καταλάβω. Κι εδώ ήταν ίσως το παράδοξο: ότι η ποιότητα της γραφής της Tartt σε ξεγελούσε ευχάριστα σε πολλά σημεία αλλά ερχόταν σε απευθείας σύγκρουση με το στοιχείο που έπρεπε να διέπει το βιβλίο: την ταχύτητα. Στη λογοτεχνία όμως δεν πρέπει να αποδεχόμαστε την πεπατημένη, γιατί ουσιαστικά δεν υπάρχει, οπότε, το τελικό αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά κακό ήταν. Το βιβλίο μου άρεσε. Υπάρχει ένας φόνος με τον οποίο ξεκινάει η ιστορία και μετά γνωρίζουμε έναν έναν αυτούς που συναίνεσαν ώστε να διαπραχθεί, τους 5 δηλαδή φίλους φοιτητές, ένας εκ των οποίων είναι και ο αφηγητής. Ένας ιδιόρρυθμος καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών αποτελεί τον συνδετικό κρίκο αυτών των έξι, μαζί με τον δολοφονηθέντα, ανθρώπων.

Η Tartt εξυφαίνει με ιδιαίτερη άνεση τις ιδέες της, προβάλλοντας παράλληλα και την αγάπη της για τη λογοτεχνία, δίνοντάς μου την εντύπωση όμως ότι κάτι την κρατάει απ’ το να αφήσει πίσω τα στερεότυπα ενός best seller και να αφεθεί σε μια διαφορετική προσέγγιση των εμπνεύσεών της πλησιάζοντας έτσι τα πρότυπά της. Το πιο πιθανό είναι όλα αυτά να είναι αποκυήματα της φαντασίας μου. Η μυστική ιστορία πάντως ήταν αυτό που ζητούσα σ’ αυτό τον πρώτο μήνα που ο χρόνος μου ήταν ελάχιστος και η διάθεσή μου με ιδιαίτερα σκαμπανεβάσματα.