Confiteor - Jaume Cabré

Τι μπορεί να ζητήσει ένας βιβλιόφιλος από ένα ποιοτικό page turner; Βάθος. Ιδαίτερη γραφή, δουλεμένη. Να μην κάνει κοιλιές και τον κουράσει. Τα έχει όλα αυτά το Confiteor; Ως έναν βαθμό ναι. Η τεχνική του Καμπρέ ομολογώ ότι ήταν αυτή που μου κίνησε την περιέργεια πρώτη και μετά η ιστορία αυτή καθεαυτή. Έχουν γράψει ήδη άλλοι/ες για το χαρακτηριστικό 'ανακάτεμα' πρωτοπρόσωπης με τριτοπρόσωπη αφήγηση ακόμα και μέσα στην ίδια πρόταση, την παλινδρόμηση από το παρόν στο παρελθόν. Ο τρόπος λοιπόν που αναπτύσσει το μυθιστόρημα ο συγγραφέας έχει από μόνος του ενδιαφέρον και προσωπικά με κράτησε περίπου μέχρι τη μέση όπου και φαίνεται κάπως να υποχωρεί φέρνοντας σε πρώτο πλάνο πια περισσότερο την ίδια την ιστορία. Αλλά όπως φάνηκε παρακάτω αυτό ήταν ιδέα μου. Ίσως γι αυτό το λόγο να άρχισα να βαριέμαι λίγο έχοντας τη διάθεση να προχωρήσω πιο σβέλτα για να δω τι θα γίνει αφού οι εμβόλιμες αναφορές στο παρελθόν που συνδέονταν με την κεντρική πλοκή με κούραζαν. Πρέπει να έχεις την προσοχή σου διαβάζοντάς το, να επισκέπτεσαι τις τελευταίες σελίδες για να θυμηθείς πρόσωπα, να διαβάσεις εκεί σημειώσεις και μεταφράσεις τμημάτων είτε στα γαλλικά είτε στα λατινικά.

Εν κατακλείδι, η αναγνωστική περιπέτεια άξιζε τον κόπο. Ίσως και πάλι, όπως στα περισσότερα πολυσέλιδα μυθιστορήματα, να το προτιμούσα λίγο πιο σύντομο. Αυτό που σίγουρα επιθυμώ και ομολογώ - yo confieso! - είναι να διαβάσω κάτι εντελώς διαφορετικό και αρκετά μικρότερο σε έκταση (το 'χω βρει ήδη).

Α, δεν έγραψα κάτι για την υπόθεση, για ένα βιολί που κατασκευάζεται τον 18ο αιώνα, τον κεντρικό ήρωα που το κατέχει, την ιστορία του από την εφηβεία μέχρι τα γεράματα, τον μεγάλο του έρωτα, την Ιερά Εξέταση, το Άουσβιτς, το Μπίρκεναου, τον Φράνκο και πάει γράφοντας. To Confiteor είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που θα σας κρατήσει καλή παρέα με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του αλλά και το οποίο ενδέχεται κάποιους, κάποιες στιγμές, να κουράσει.