Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας - Thomas Pynchon

Μπορεί κανείς να διαβάσει πολλά για αυτό το βιβλίο, αλλά το θέμα είναι ότι αν δεν το κάνει από πριν και ξεκινήσει ανυποψίαστος την ανάγνωση, θα αντιληφθεί κάτι από το μύθο που το συνοδεύει; Σε ότι αφορά τη δική μου αναγνωστική εμπειρία, αυτή εμπλουτίστηκε από έναν οδηγό ανάγνωσης του Weisenburger, το Google και λίγες είναι η αλήθεια διαδικτυακές ως επί το πλείστον συζητήσεις με τους αξιότιμους και πυροβολημένους Pynchon-ιστές φίλους Μαραμπού και Ελένη. Χωρίς αυτά θα έλεγα το εξής πεζό και ολίγον βουκολικό: που πας ρε Καραμήτρο;

Μπορείς να ξεκινήσεις διαβάζοντας για έναν απ' τους πολλούς χαρακτήρες, ας πούμε τον Σλόθροπ που είναι κατά κάποιο τρόπο ο βασικός και να βρεθείς ξαφνικά σε άλλο αιώνα με άγνωστα ονόματα που όμως μόνο τέτοια δεν είναι και να πρέπει να ψάξεις στο ίντερνετ ή τον οδηγό για να μάθεις. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά και για μένα ήταν αρκετά κουραστικό. Διάβαζα δέκα σελίδες μέσο όρο κάθε μέρα γιατί μου ήταν αδύνατον να αφομοιώσω ό,τι τέλος πάντων αφομοίωνα. Και πολλά αποσπάσματα τα ξαναδιάβαζα/σα.

Παρόλα αυτά, η εμπειρία δεν είχε προηγούμενο. Ήταν μια σχέση αγάπης - μίσους όπου παρεμβάλλονταν άλλα βιβλία για να καταφέρω ύστερα από 3 μήνες και 1002 σελίδες να φτάσω στο τέλος. Ο Σλόθροπ, ο Ρότζερ Μέξικο, ο Πόιντσμαν, ο Μάρβυ, η Κάτια, η Μπιάνκα, η Γκρέτα, ο Τσιτσέριν και πόσοι ακόμα τριγυρνούσαν στις σελίδες του βιβλίου, στα χαλάσματα ενός κατεστραμμένου απ' τον πόλεμο κόσμου, φτιάχνοντας ένα λαβυρινθώδες σύνολο από του οποίου το κέντρο εξείχε πάντα η ρουκέτα Α4, μια εξέλιξη της V2 που εμφανίστηκε προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου και στης οποίας την περιφέρεια ξετυλίγονταν συνωμοσίες κρατών, εταιριών, ατόμων που δεν αποτελούσαν αποκυήματα της φαντασίας του συγγραφέα, ερωτικές σχέσεις και ακραίες συμπεριφορές καθώς και εικόνες που έμοιαζαν να έχουν ξεφύγει από ψυχεδελικά παραληρήματα.

Και το δια ταύτα, αυτό που μου έμεινε μετά από την τελευταία σελίδα είναι η γοητεία του διαφορετικού, γιατί ο Πύντσον είναι μια ψαγμένη ροκ λογοτεχνία που ίσως να έβαζες στ' αυτία σου (!) όταν αντίκριζες από ένα αερόστατο ένα πύραυλο από Ιμιπόλεξ G να έρχεται καταπάνω σου με μια τούρτα στην υπεραιχμή του ...