Ο αχός της εποχής - Julian Barnes

Ισχύει ότι:

Το 'Ένα κάποιο τέλος' του Julian Barnes είναι ένα βιβλίο που είχα ξεχωρίσει μέσα σ' αυτά που είχα διαβάσει το 2011, όταν και είχε εκδοθεί.

Το Κοντσέρτο για πιάνο αριθμός 2 του Σοστακόβιτς είναι ένα από τα αγαπημένα μου μουσικά έργα κι ένα από τα λίγα με τα οποία έχω συναισθηματικό σύνδεσμο.

Για αυτό:

Όταν λοιπόν ήρθε στα χέρια μου ή μάλλον στο Kindle μου το νέο βιβλίο του Barnes, ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί θα διάβαζα το τελευταίο πόνημα ενός αγαπημένου συγγραφέα το οποίο θα αναφερόταν σε ένα συνθέτη για τον οποίο δεν είχα διαβάσει παρά ελάχιστα και πραγματικά με ενδιέφερε επιτέλους να μάθω. Εξάλλου, όπως και στον 'Ραβέλ' του Εσενόζ, ένα εξαιρετικό βιβλίο που είχε σαν χρονικό πλαίσιο τα δέκα τελευταία χρόνια του συνθέτη, το να ανακαλύπτεις γνωστές μορφές της Τέχνης μέσα από ένα μυθιστόρημα με βιογραφικά στοιχεία είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να τις γνωρίσεις.

Ο Σοστακόβιτς θα ζήσει σε μια ταραγμένη περίοδο όπου οι Τέχνες και οι εκπρόσωποι τους καταπιέζονται για να ακολουθήσουν τις επιταγές του Σταλινισμού, οι αντιφρονούντες διώκονται και απομακρύνονται. Ο ίδιος θα αναγκαστεί να συμπορευτεί με ένα καθεστώς του οποίου τις αρχές δεν ασπάζεται και εν τέλει να ενσωματωθεί στα γρανάζια μιας λιγότερο απολυταρχικής Σοβιετικής Ένωσης θεωρώντας τον εαυτό του δειλό και ανήμπορο να αντισταθεί.

'Ο αχός της εποχής' κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι περισσότερο μια καλογραμμένη βιογραφία παρά ένα μυθιστόρημα - παρόλο που το εξαιρετικό ξεκίνημα του βιβλίου σε προδιαθέτει για αυτό ακριβώς. Κι αυτό δεν θα αποτελούσε μειονέκτημα αν δεν περίμενα όντως να διαβάσω ένα μυθιστόρημα που να βασίζεται σε βιογραφικά στοιχεία. Μπερδευτήκατε; Εγώ πάντως όχι.

Το βιβλίο του Barnes θα κυκλοφορήσει την επόμενη βδομάδα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.