Η Κλάρα στο μισοσκόταδο - José Carlos Somoza

Θα έλεγε κανείς ότι με διακατέχει ο φόβος της βαρεμάρας όταν ξεκινάω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Κι αυτό συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια. Παρόλα αυτά, δεν παύω να επιχειρώ την ανάγνωση ενός από αυτά, ειδικά αν μου τα έχουν προτείνει κατ' επανάληψη.

'Η Κλάρα στο μισοσκόταδο' του José Carlos Somoza ήταν υποψήφια για καλοκαιρινή ανάγνωση από πέρσι το χειμώνα και τελικά ανταποκρίθηκε των προσδοκιών μου. Είναι ένα μυθιστόρημα με αργούς ρυθμούς κάτι που δεν συνηθίζεται σ' αυτό το είδος αλλά και με ιδιαίτερα δουλεμένη γραφή, στοιχείο που με εξέπληξε ευχάριστα. Η Κλάρα είναι ένας ζωντανός πίνακας από αυτούς που χαρακτηρίζουν την υπερδραματική Τέχνη - όρος επινοημένος απ' τον συγγραφέα: έργα τέχνης που αποτελούνται από ανθρώπους διαφόρων ηλικιών ζωγραφισμένους με χρώματα πάνω στο δέρμα τους - που αποζητά την απόλυτη διάκριση μέσα από τον κορυφαίο ζωγράφο του είδους Bruno Van Tysh. Μια σειρά από εγκλήματα θα βάλει σε κίνδυνο την ίδια αλλά και τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει γίνει ποτέ με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τετρακοσίων χρόνων απ' τη γέννηση του Rembrandt. Ο Lothar Bosh, πρώην αστυνομικός και υπεύθυνος ασφαλείας για τους ζωντανούς πίνακες του ιδρύματος Van Tysh θα αναλάβει να αποκαλύψει ποιός κρύβεται πίσω από όλα αυτά.

Η ιστορία εξυφαίνεται με φόντο την ακραία αυτή μορφή έκφρασης, όπου ο κουβανός συγγραφέας παραθέτει μια πληθώρα από λεπτομέρειες, τεχνικές και μη, που σου δίνουν την εντύπωση ότι είναι ζήτημα χρόνου για να εμφανιστεί κάτι τέτοιο στο μέλλον μια και οι ηθικοί φραγμοί δεν θα προκύψουν μέσα από μια κοινωνία τόσο διεφθαρμένη και κορεσμένη όπως είναι αυτή που ζούμε. Σασπένς υπάρχει αλλά εμφανίζεται στο τελευταίο μέρος του βιβλίου όπου και ολοκληρώνεται με μαεστρία η λύση του μυστηρίου.

Σίγουρα η ατμόσφαιρα και η γραφή του Somoza με κέρδισε και με συντρόφεψε ιδανικά τούτες τις τελευταίες μέρες των διακοπών.

Υ.Γ. Όσοι το επιχειρήσετε στα ισπανικά να έχετε κατά νου ότι θα δουλέψει υπερωρίες το λεξικό