Ηλεκτρονικός αναγνώστης, ένα χρόνο μετά

Ένα χρόνο σχεδόν μετά και το ‘μαραφέτι’  έχει αποκτήσει μια μόνιμη θέση στο κομοδίνο μου. Μέσα σ’ αυτό το διάστημα διάβασα επτά ξενόγλωσσα (οκτώ θα γίνουν όταν θα ολοκληρώσω αυτό που ‘παιδεύω’ τώρα) και τέσσερα Ελληνικά μυθιστορήματα. Θα μπορούσα να ζήσω ύστερα απ’ αυτή την εμπειρία χωρίς την εικονική του παρέα; Μα, και βέβαια! Τι θα μου έλειπε αναρωτήθηκα. Πρώτα απ’ όλα αυτό που θεωρώ το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του. Την δυνατότητα να διαβάζει κανείς ένα ξενόγλωσσο βιβλίο και να έχει άμεση πρόσβαση – πιέζοντας λίγο παραπάνω την άκρη του δακτύλου πάνω στην οθόνη (Kindle) – σε ένα αρκετά καλό (ισπανικά) ή πολύ καλό (αγγλικά) λεξικό. Ο κύριος λόγος που είχα περιορίσει στο ελάχιστο τα τελευταία χρόνια την ανάγνωση ξενόγλωσσων μυθιστορημάτων ήταν ότι βαριόμουν να ξεφυλλίζω το λεξικό ψάχνοντας εκείνη τη λέξη που μου χάλαγε τη ροή ή που δεν θυμόμουν την σημασία της ή που από καθαρή περιέργεια ήθελα να μάθω. Να πάρω τέτοιο βιβλίο μαζί μου και να κουβαλάω λεξικό ούτε λόγος. Να έχω συνέχεια ανοιχτό τον υπολογιστή για να ψάχνω ετοιμολογίες, το βαριόμουν κι αυτό.

Και ύστερα ήρθε ο ηλεκτρονικός αναγνώστης και ανακάλυψα εκ νέου την συναρπαστική εμπειρία να διαβάζεις το πρωτότυπο.  Απ’ την άλλη, το να μην έχεις στα χέρια σου σε φυσική μορφή το βιβλίο, να το μυρίζεις, να διαβάζεις το χαρτί, δεν συγκρίνεται με τα 0 και 1 ενός ψηφιακού αρχείου. Αλλάζει η εμπειρία του διαβάσματος; Και ναι και όχι. Γιατί το κείμενο παραμένει κείμενο καλό ή κακό. Αριστούργημα ή μετριότητα. Είτε το βιβλίο έχει εξώφυλλο είτε όχι (εντάξει, μια μίζερη ασπρόμαυρη αναπαραγωγή του στα περιεχόμενα του e-reader).

Κάθε φορά που τελειώνω βέβαια ένα ‘ψηφιακό’ βιβλίο που μ’ αρέσει πολύ, σκέφτομαι ότι θα ήθελα να το χω και στη βιβλιοθήκη μου (άσχετα αν δεν υπάρχει χώρος!). Σε ότι αφορά την ίδια τη συσκευή, μου κάνει εντύπωση που τα προηγούμενα μοντέλα δεν είχαν ενσωματωμένο φως για ανάγνωση. Εκτός απ’ τις περιπτώσεις που έχω από πίσω μου φως ημέρας ή μια δυνατή λάμπα, η οθόνη χρειάζεται πάντα μικρή ή μεγάλη υποβοήθηση απ’ το λευκό τεχνητό φως που διαθέτει. Αν λοιπόν κάποιος έχει κατά νου να αγοράσει ένα μεταχειρισμένο αναγνώστη που δεν έχει αυτή τη δυνατότητα, ας το σκεφτεί πολύ καλά. Δεν θα το συνιστούσα σε καμία περίπτωση.

Τα οικονομικά οφέλη του όλου εγχειρήματος επίσης δεν με έπεισαν. Το τελευταίο και πιο εξωφρενικό παράδειγμα: όταν μια μέρα αναζήτησα το τελευταίο βιβλίο του Paul Auster ανακάλυψα ότι η τιμή του σε ebook ήταν κατά 1 δολάριο ακριβότερη (!!!) απ’ το έντυπο. Διαβάζοντας σχετικά άρθρα στο Διαδίκτυο, πληροφορήθηκα ότι οι εκδότες ανέκρουσαν πρύμναν αποφασίζοντας ότι δεν θα θυσιάσουν τα κέρδη τους για να έχει η εν λόγω μορφή φθηνότερη μορφή, βλέποντας προφανώς και την έκρηξη των πωλήσεων στην Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι περίπου τα ίδια για τους νέους τίτλους. Βλέπουμε διαφορές της τάξεως των 2 με 4 ευρώ (φθηνότερα) απ’ την έντυπη έκδοση.

Οι παλιοί τίτλοι (και δεν εννοώ 10ετίας αλλά πιο παλιά), είναι συνήθως αρκετά φθηνότεροι στην ψηφιακή τους μορφή και σε πολλές περιπτώσεις αυτοί κλασικών συγγραφέων μπορεί να βρεθούν και για δωρεάν κατέβασμα. Επανερχόμενος στα παραπάνω περί ξενόγλωσσων θα προσθέσω άλλο ένα πλεονέκτημα. Γλιτώνεις τα αποστολικά και την ταλαιπωρία να τα παραγγείλεις από ένα τοπικό μεγάλο βιβλιοπωλείο που δεν ξέρεις πότε κι αν έρθει.

Συνεχίζει λοιπόν να υπάρχει για μένα ένα ‘ναι μεν αλλά’ στην αγορά ενός e-reader και επειδή δεν πρόκειται να εντρυφήσω άλλο σ’ αυτό, πάω να συνεχίσω το αριστούργημα του Bolaño  κι ας είναι αδρά φωτισμένο μέσα στο μαύρο πλαστικό πλαίσιο του Kindle μου …