Εγώ και ο Καμίνσκι - Ντάνιελ Κέλμαν

Πριν λίγα χρόνια, δυο αν δεν κάνω λάθος, είχα διαβάσει την ‘Φήμη’ του ΝτάνιελΚέλμαν. Όταν ήρθε λοιπόν τυχαία στα χέρια μου το ‘Εγώ και ο Καμίνσκι’ από κάποιο φίλο που είχε αγοράσει μια Κυριακάτικη εφημερίδα, το ’βαλα στη βιβλιοθήκη σκεπτόμενος ότι κατά πάσα πιθανότητα είχα αποκτήσει αναπάντεχα άλλο ένα καλό μυθιστόρημα.

Ένας φιλόδοξος δημοσιογράφος και κριτικός Τέχνης κάνει ότι περνάει απ’ το χέρι του για να εξασφαλίσει την βιογραφία ενός μεγάλου αλλά ξεχασμένου ζωγράφου. Τον επισκέπτεται σπίτι του και καταφέρνει να τον απομακρύνει απ’ την πανταχούσα κόρη του. Ξεκινάει ένα ταξίδι που είναι παράλληλα και ένα ταξίδι μέσα στον χρόνο για τον ζωγράφο που άλλοτε παρουσιάζεται να τα ’χει χαμένα και άλλοτε να έχει την διαύγεια μιας μεγαλοφυΐας. Το βιβλίο κυλάει γρήγορα μέχρι το τέλος, είναι ενδιαφέρον αλλά δεν καταφέρνει να γίνει εξαιρετικό.