Δουβλινιάδα - Enrique Vila-Matas

Υπάρχουν άραγε εκδότες σαν τον Riba, τον κεντρικό ήρωα του μυθιστορήματος  που περιγράφει ο Enrique Vila - Matas στο τελευταίο του βιβλίο; Θα πρέπει. Αλλά το πιθανότερο είναι να έχουν κι αυτοί αποσυρθεί ή να βρίσκονται στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης … Ο Riba έψαχνε σε όλη του την ζωή τον ιδανικό συγγραφέα επηρεασμένος από τους κλασικούς και ιδιαίτερα από τον Joyce. Στο τέλος της καριέρας του αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι στο Δουβλίνο για να τελέσει μαζί με τρεις φίλους του συγγραφείς την κηδεία της λογοτεχνίας όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα. Αναμοχλεύει το παρελθόν του κυνηγημένος από φαντάσματα προσπαθώντας να πιαστεί από κάπου για να συνεχίσει να ζει χωρίς να αισθάνεται ότι η μέχρι τώρα πορεία του ήταν ένα μεγάλο μηδενικό. Αυτά που μου άρεσαν ιδιαίτερα σ’ αυτό το βιβλίο ήταν η αίσθηση ότι διαβάζω μια πραγματική ιστορία αν και με τις μεταφυσικές της προεκτάσεις – ίσως κάπως έτσι να ήθελε να την γράψει ο ίδιος ο συγγραφέας για τον εαυτό του – και η εντύπωση ότι υπήρχε μια γοητευτική μουντάδα πάνω απ’ το κεφάλι μου - η αλήθεια είναι ότι όπως και στο μυθιστόρημα τις περισσότερες μέρες έβρεχε στην Αθήνα! – η οποία με έκανε να σκέφτομαι στα σοβαρά πότε και εγώ με την σειρά μου θα επισκεφθώ το Δουβλίνο. Σίγουρα πολλοί από αυτούς που ασχολούνται με την λογοτεχνία αναρωτιούνται σήμερα που θα πάει η κατάσταση, πόσο μάλλον στην χώρα μας όπου σε λίγο θα μιλάμε για εκδόσεις και θα αναφερόμαστε σε ένα χόμπυ για λίγους. Ο Riba κοιτάζει πιο μέσα, στην ουσία της ίδιας της Τέχνης κι αναρωτιέται αν η ομορφιά που ξεφεύγει απ’ τα γράμματα θα συνεχίσει να εμφανίζεται μπροστά μας σε μια εποχή όπου όλα περιστρέφονται γύρω από τις εικόνες.